ΚΑΛΑΜΩΤΗ
Στις μέρες μας δύσκολα κάποιος συναντά ανθρώπους με ευαισθησίες. Η ανθρωπιά χάνεται σιγά σιγά και οι άνθρωποι απομακρύνονται δημιουργώντας τείχη ανάμεσα μας. Δύσκολα κάποιος θα ενδιαφερθεί για τον πλησίον του. Κι όμως κάπου, υπάρχουν άνθρωποι που μας εκπλήσσουν και μας συγκινούν με την ανθρωπιά τους.
Μια τέτοια συγκίνηση ένοιωσα στο τέλος της μουσικής εκδήλωσης που έγινε στην Καλαμωτή, μετά την προτροπή του ιδιοκτήτη του καφενείου να καθαριστεί ο χώρος της πλατείας από τα καθίσματα, επειδή την άλλη ημέρα θα είχε Μνημόσυνο και άρχισα να μαζεύω τα καθίσματα μόνος, λόγω του ότι τα υπόλοιπα μέλη είχαν πάει στην έξω πλατεία του χωριού τους μαθητές της Φιλαρμονικής για φαγητό. Βλέποντας με οι συγχωριανοί μου με σταμάτησαν αμέσως και οι ίδιοι μάζεψαν και μετέφεραν τα καθίσματα στην Μορφωτική Ένωση. σεβόμενοι την μετεγχειρητική μου πορεία.
Ως Πρόεδρος του Συλλόγου Φίλων Φιλαρμονικής Ορχήστρας Καλαμωτής αισθάνομαι την υποχρέωση να ευχαριστήσω μέσα από την καρδιά μου, νιώθοντας έντονα την αγάπη τους στο πρόσωπο μου, την Άννα Μισαηλίδου ,τον Ηλία Σμυρνιούδη,τον Κώστα Μαϊστρο, τον Μιχάλη Βαρλά, τον Μιλτιάδη Σαραντινίδη και τον οδηγό του φορτηγού Φρέντυ, που θέλησαν να με βοηθήσουν.
Στην Καλαμωτή τελικά πάντα υπάρχει αγάπη και ανθρωπιά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου