Ημέρα Μνήμης Εθνικών Ευεργετών 2022 στην Καλαμωτή

 

 Ο εορτασμός της Ημέρας Μνήμης  Εθνικών Ευεργετών στις 30 Σεπτεμβρίου, θεσμοθετήθηκε από την Ελληνική Πολιτεία το 2007 και τιμάται κάθε χρόνο. 

Η Καλαμωτή είναι υπερήφανη γιατί άξια τέκνα του χωριού,με την πολυσήμαντη προσφορά τους ,συνέβαλαν στη βελτίωση ποιότητας ζωής των κατοίκων του χωριού.

 ΤΑ ΜΑΣΤΙΧΟΧΩΡΟΥΣΙΚΑ ΝΕΑ, θέλοντας να τιμήσουν τους ανθρώπους  αυτούς,αποδίδοντας ως ελάχιστο φόρο τιμής  την ανάρτηση αυτή ,για να γνωρίσουν οι νεώτεροι την ανιδιοτελή προσφορά τους , που με τα  έργα τους κράτησαν ζωντανό το χωριό μας.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ .Ξ .ΒΑΜΒΑΚΑΣ

Γεννήθηκε το 1880 στην Καλαμωτή της Χίου. Σε ηλικία 13 ετών ανεχώρησε για το Βατούμ προς ανεύρεση καλύτερων συνθηκών εργασίας. Εκεί προσλήφθηκε ως υπάλληλος στο κατάστημα των αδελφών Ράλλη.

Το 1905 πήγε στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, απ' όπου επέστρεψε πάλι στη Χίο το 1912. Παρέμεινε στο χωριό του για ενάμιση περίπου μήνα, οπότε και ανεχώρησε πάλι για την Αμερική. Εγκαταστάθηκε στο Billisburg Πενσιλβανίας όπου και παρέμεινε εργαζόμενος σκληρά στο δικό του εστιατόριο, αποκομίζοντας έτσι μεγάλα κέρδη και φτιάχνοντας μια τεράστια περιουσία. Το καλοκαίρι του 1953 επισκέφθηκε τη γενέτειρά του Καλαμωτή και αφού έκαμε τις γνωστές μεγάλες ευεργεσίες του στο χωριό, την ανέγερση της 2ης πτέρυγας στο Γυμνάσιο, προϋπολογισμού 30.000 δολαρίων και την ηλεκτροδότηση του χωριού, προϋπολογισμού 20.000 δολαρίων, επέστρεψε πάλι σύντομα στην Αμερική. Πέθανε το 1968 στην Αμερική.

         Μαρία και Μικές Γρηγοριάδης.

Ο Μικές Γρηγοριάδης γεννήθηκε στην Καλαμωτή της Χίου το 1899. Σε ηλικία 15 ετών ήλθε στην Αθήνα, όπου πρωτοεργάσθηκε ως υπάλληλος στη Φαρμακαποθήκη Ψαρά.
Εργατικός και έξυπνος καθώς ήταν, πήρε τη θέση του Γενικού Διευθυντή, μολονότι οι γραμματικές του γνώσεις δεν ξεπερνούσαν αυτές της Δευτέρας Δημοτικού. Το 1920 παντρεύθηκε την Μαρία Φαφαλιού.
Το 1927 ο Μικές Γρηγοριάδης αγόρασε την Φαρμακαποθήκη, ενώ παράλληλα ο αδελφός του Νικόλαος Γρηγοριάδης 'ανοιξε το δικό του Φαρμακείο.Με την εργατικότητα και τη διορατικότητά του κατόρθωσε να φτιάξει μεγάλη περιουσία, η οποία περιλάμβανε πολλά ακίνητα στην περιοχή της Αθήνας.Εκτός από τις δωρεές του στην ιδιαίτερη πατρίδα του, την Καλαμωτή, ο Μικές Γρηγοριάδης δώρισε ένα σημαντικό ποσό στον Ελληνικό Στρατό 1939, έκτισε και αγιογράφησε με δικές του δαπάνες τον Άγιο Δημήτριο Ψυχικού 1952 -1953 και συντηρούσε ένα Ορφανοτροφείο στη Χαλκίδα.Οι επιχειρηματικές δραστηριότητες του Μικέ Γρηγοριάδη συνεχίστηκαν έως το 1955.Πέθανε το 1973 στην Αθήνα.
Πηγή "Καλαμωτή ένα Παραδοσιακό Μεσαιωνικό Μαστιχοχώρι της Χίου.

                 ΝΙΚΟΛΑΟΣ. Ι. ΧΟΥΛΗΣ 

Γεννήθηκε στην Καλαμωτή της Χίου το 1906.Σε ηλικία 20 ετών ήλθε στην Αθήνα, όπου εργάστηκε σε διάφορες επιχειρήσεις ως υπάλληλος.
Εργαζόμενος ως πλασιέ στην ΒΙΒΕΧΡΩΜ συνειδοποίησε τις τεράστιες δυνατότητες και  προοπτικές τού εμπορίου και κατόρθωσε να ανοίξει δικό του χρωματοπωλείο. Η διορατικότητα, η εξυπνάδα και η εργατικότητά του τον κατέστησαν έναν επιτυχημένο επιχειρηματία εξασφαλίζοντας του μεγάλα κέρδη, ενώ ταυτόχρονα τον βοήθησαν να επεκτείνει τις δραστηριότητές του και σε άλλους τομείς  όπως στην κατασκευή μεταλλικών επίπλων.
Πρόσχαρος, ενθουσιώδης και προσηνής καθώς ήταν, ενδιαφέρθηκε και πρόσφερε πολλά στο χωριό του,Η μεγάλη δωρεά που πρόσφερε στο χωριό του ήταν η ανέγερση ενός σύγχρονου Κοινοτικού Ιατρείου, πλήρως εξοπλισμένου για την παροχή υγειονομικής περίθαλψης στους πάσχοντες συγχωριανούς του καθώς και στους κατοίκους γειτονικών χωριών.Οι εργασίες ανέγερσης του νέου αυτού ιδρύματος άρχισαν το 1947, στη θέση που βρίσκεται σήμερα η νέα πλατεία του χωριού, και τελείωσαν το 1949.Η δαπάνη έφθασε το συνολικό ποσό των 400 χρυσών λιρών.
Το " Χούλειο Νοσοκομείο" όπως συνήθως λέγεται, αποτελούμενο από 5 αίθουσες και υπόγειους χώρους, στεγάζει το Αγροτικό Ιατρείο Καλαμωτής, ενώ από το 1954 φιλοξενείται σ' αυτό το Κοινοτικό Γραφείο.
Ο Νικόλαος Χούλης πέθανε στην Αθήνα το 1966.

         Γεώργιος και Ιωάννης Μιχαλάκης

Ο θεμέλιος λίθος για την ανέγερση του Δημοτικού Σχολείου,τέθηκε τον Οκτώβριο του 1913.Οι εργασίες της ανέγερσης άρχισαν και συνεχίστηκαν με εγχώριους πόρους,καθώς και με την βοήθεια της Λονδινείου Επιτροπής που την αποτελούσαν επιφανείς Χίοι εγκατεστημένοι στην Αγγλία, οι οποίοι με πληθώρα κοινωφελών έργων βοήθησαν σημαντικά στην ανοικοδόμηση και αποπεράτωση του έργου. Οι πόροι όμως γρήγορα εξαντλήθηκαν και οι εργασίες σταμάτησαν. 

Το 1920 επισκέφτηκε τη γενέτειρα του ο Ιωάννης Μιχαλάκης, πλούσιος επιχειρηματίας, εγκατεστημένος μαζί με το θείο του Γιώργο Μιχαλάκη στην ευημερούσα χώρα της Βαλκανικής Ρουμανία. Ο Ιωάννης Μιχαλάκης ενημερώθηκε για τα τρέχοντα προβλήματα του χωριού, έδειξε ενεργό και πολύπλευρο ενδιαφέρον και ανταποκρίθηκε θετικά στις τόσες ανάγκες του. Πράγματι, με την επιστροφή του στην Ρουμανία και μετά από συνεννόηση με το θείο του, έστειλαν με το ατμόπλοιο Άρτεμις την απαραίτητη για την αποπεράτωση του έργου ξυλεία. Το Δημοτικό αποπερατώθηκε το 1922 και η εγκατάσταση των πρώτων μαθητών έγινε το σχολικό έτος 1922-1923. Οι Μιχαλάκηδες, μεγάλοι αλτρουιστές, λαμπροί χριστιανοί και θερμοί υποστηρικτές και λάτρεις της ιδιαίτερης πατρίδας τους, της Καλαμωτής, είχαν την ατυχία να πεθάνουν και να ταφούν στα ανήλια και παγερά χώματα μιας ξένης χώρας. Πέτυχαν όμως να ζουν, και θα ζουν αιώνια, στις ψυχές όλων των Καλαμωτούσων, που πήραν και θα πάρουν τα πρώτα τους φώτα και εφόδια για τη ζωή στις μεγαλόπρεπες αίθουσες του επιβλητικού αυτού διδακτηρίου. Η ανέγερση του πολύτιμου αυτού κτιρίου έλυσε για πάντα το διδακτηριακό πρόβλημα της στοιχειώδους εκπαίδευσης και κόσμησε την Καλαμωτή με ένα καλαίσθητο και επιβλητικό οικοδόμημα, που όμοιο του δύσκολα βρίσκει κανείς σε ολόκληρη την Χίο.

          Κωνσταντίνος Κοκκαλιάς

Γεννήθηκε το 1929 στην Καλαμωτή της Χίου.

Η ανέχεια και οι στερήσεις της Κατοχής και τα δύσκολα χρόνια που επακολούθησαν σφυρηλάτησαν το χαρακτήρα του και βίωσαν μέσα του μια ρεαλιστική και σωστή θέση απέναντι στις αιώνιες αξίες της ζωής, κάτι που σημάδεψε καθοριστικά τη μετέπειτα συμπεριφορά και δράση του.
Το 1955 αναγκάζεται να αναζητήσει ένα καλύτερο μέλλον μακριά από το χωριό και την οικογένεια του.
Αρχικά απασχολείται στην εμπορική ναυτιλία, ενώ το 1958 αποβιβάζεται στην Αμερική όπου πρωτοεργάστηκε στους ελαιοχρωματισμούς κτιρίων.
Το 1960 αλλάζει επάγγελμα και απασχολείται ως υπάλληλος σε μεγάλη εταιρεία που εκμεταλλευόταν ηλεκτρονικά αυτοματοποιημένα μηχανήματα πώλησης τσιγάρων, καφέ και ψυχαγωγίας (μπιλιάρδα, ηλεκτρονικά παιχνίδια).
Εργατικός, επίμονος και διορατικός καθώς ήταν, κατορθώνει να γίνει μέτοχος μιας τέτοιας εταιρείας το 1963, ενώ τρία χρόνια αργότερα ιδρύει δική του επιχείρηση στον τομέα αυτόν.
Οι δραστηριότητες της εταιρείας του συνεχώς μεγάλωναν και επεκτείνονταν, ενώ μέρος των κερδών επένδυσε και επενδύει σε μετοχές οικοδο­μικών επιχειρήσεων, αγορές ακινήτων στην Αμερική, στην Αθήνα και αλλού.
Το 1973, σε ταξίδι του στη Χίο, γνώρισε και παντρεύτηκε την Έλλη Βαρβάκη, από τα Νένητα, και απέκτησαν δύο κόρες την Άρτεμη και την Καλλιόπη.
Ο Κωνσταντίνος Κοκκαλιάς, που αγαπούσε το χωριό και τον τόπο του από τα παιδικά και τα εφηβικά του χρόνια, δεν μπορούσε να σταθεί αδιάφορος στις τόσες ανάγκες του. Το 1984 εφοδιάζει το Πνευματικό Κέντρο της Καλαμωτής με έγχρωμη τηλεόραση, video και κάμερα λήψεως. Το 1987 προμηθεύει την Κοινότητα με απορριμματοφόρο αυτοκίνητο, ενώ το 1988 με δικά του έξοδα πλακοστρώνεται ο χώρος της Πλατείας, μπροστά από την Αγία Παρασκευή, και αγοράζεται ισόγειο κτίσμα στα βόρεια του ναού για τις τελετουργικές ανάγκες της Εκκλησίας. Την  μεγάλη του αγάπη για το χωριό την μετέφερε και στην οικογένεια του.Η οικογένεια του συμμετείχε κατά το ήμισυ στα έξοδα έκδοσης του βιβλίου "Λεύκωμα " 2006.
Για αρκετά χρόνια  επισκεπτόταν κάθε καλοκαίρι το χωριό και περνούσε μαζί με την οικογένεια του τις ολιγοήμερες διακοπές του στην Κώμη —στο ωραίο σπίτι που είχε κατασκευάσει στη δυτική πλευρά της παραλίας— συζητώντας με τους συγχωριανούς του τα προβλήματα του χωριού και αναζητώντας από κοινού λύσεις.
Ο Κωνσταντίνος Κοκκαλιάς πάντα ενδιαφερόταν και αγαπούσε την ιδιαίτερη πατρίδα του, την Καλαμωτή, στηρίζοντας τις αγαθοεργές διαθέσεις του για το χωριό στην ομόνοια, στη φιλαλληλία και στην αρραγή ενότητα των κατοίκων του και των απανταχού Καλαμωτούσων.