Στην Καλαμωτή υπήρχαν τρεις Μύλοι, ένας στην δυτική πλευρά ο Μύλος του Μαγγανά και νότια ανατολικά οι Μύλοι του Δαμαλά και τού Μελισσσινού Η παρασκευή του αλευριού πριν το πάνε στο Μύλο οι Καλαμωτούσοι, ξεκινούσε με το καθάρισμα του σιταριού.Το σιτάρι κοσκινιζόταν στο σιταρικό και μέσα σε σακιά μεταφερόταν στον Μύλο.
Όταν ο μύλος ήταν έτοιμος να μπει σε λειτουργία, ο μυλωνάς ξεδίπλωνε το ένα πανί, σαν ειδοποιητήριο, για να πάνε οι χωρικοί τ’ αλέσματά τους στον μύλο. Τότε τα μονοπάτια γέμιζαν με κάρα ή γαϊδουράκια φορτωμένα σε σακιά όλο τον κόπο της χρονιάς. Πολλές φορές, τη μεταφορά αναλάμβαναν οι γυναίκες του χωριού, κουβαλώντας τα σακιά. Με τον ίδιο τρόπο κουβαλούσαν πίσω στο σπίτι το αλεύρι για το ψωμί της οικογένειας.
Ο άνεμος μέσω των τεράστιων πανιών,έθετε σε κίνηση τον κεντρικό ξύλινο άξονα του Μύλου. ο οποίος κινούσε την τεράστια μυλόπετρα που υπήρχε στην βάση του.Το σιτάρι έπεφτε από τα κοφίνια στον χώρο της μυλόπετρας και μετατρεπόταν σε αλεύρι.
Ο μύλος ήταν σε ετοιμότητα όλο το εικοσιτετράωρο. Δεν υπήρχε ωράριο, μήτε μέρα ανάπαυσης∙ ξέχωρα από τις μετρημένες δεσποτικές γιορτές. Την ένταση της δουλειάς ρύθμιζε η ανάγκη, η εποχή και ο καιρός. Ένας ανεμόμυλος μπορούσε να αλέσει 20-70 κιλά σιτηρών την ώρα, ανάλογα με την ένταση και τη φορά του ανέμου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου