Ο ήρωας των παιδικών μας χρόνων, από την Καλαμωτή της Χίου!

 

Ο ιερολοχίτης Γιάννης Καζάς στις 31 Μαρτίου 1947 σκαρφάλωσε στον ιστό και ξέμπλεξε την Ελληνική σημαία

Γράφει ο δημοσιογράφος ΓΙΩΡΓΟΣ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ Εφημερίδα ΡΟΔΙΑΚΗ.

Ο ήρωας των παιδικών μας χρόνων ήταν ένας ιερολοχίτης ! Είχε τελειώσει ο πόλεμος, η αγγλική κατοχή έπαιρνε τέλος και η Ρόδος όπως και τα άλλα νησιά της Δωδεκανήσου, ανέπνεαν ελεύθερα ύστερα από αιώνες ξενικής σκλαβιάς.

Η 31η Μαρτίου 1947 θα μείνει στην ιστορία, αφού αποχωρούσε  η αγγλική στρατιωτική διοίκηση και ανελάμβανε πλέον η ελληνική υπό τον αντιναύαρχο Περικλή Ιωαννίδη.

Τη μέρα αυτή όλοι οι κάτοικοι του νησιού είχαν συγκεντρωθεί στο Μαντράκι για να πανηγυρίσουν την έπαρση της ελληνικής σημαίας στον ιστό του κτιρίου του κυβερνείου, που ουσιαστικά σήμαινε και την ενσωμάτωση της Δωδεκανήσου με τη Μητέρα Πατρίδα.

 Ώρα 12 ακριβώς το μεσημέρι : Μετά τα σύντομα διαδικαστικά , γίνεται η υποστολή της  αγγλικής σημαίας  και αμέσως αρχίζει η έπαρση της ελληνικής υπό τους ήχους του εθνικού μας ύμνου.

Ο ιε

 

Το συγκεντρωμένο πλήθος έχει γονατίσει και το παράδειγμα δίνει ο δήμαρχος Γαβριήλ Χαρίτος και σύσσωμο το δημοτικό συμβούλιο. Την έπαρση κάνει ένας ιερολοχίτης.

Και ξαφνικά η σημαία μπλέκει στα σχοινιά!.. Ο κόσμος παγώνει. Όμως ο ιερολοχίτης Γιάνννης Καζάς δεν χάνει ούτε στιγμή. Σαν αίλουρος σκαρφαλώνει στον ιστό και ξεμπλέκει τη σημαία υπό τις ζητωκραυγές των χιλιάδων συγκεντρωμένων.

Ποιος ήταν, όμως, ο ιερολοχίτης που έγινε ήρωας. Το όνομα του ήταν Γιάννης Καζάς με καταγωγή από τη Χίο. Πήρε μέρος σε επιχειρήσεις του Ιερού Λόχου ,κυρίως στα νησιά της Δωδεκανήσου με διοικητή τον στρατηγό Γεώργιο Βορριά. ‘

Έγινε ο αγαπημένος ιερολοχίτης του διοικητή του Ιερού Λόχου Χριστόδουλου Τσιγάντε , τον οποίο ακολουθούσε σε κάθε βήμα του. Ήταν ένα γεροδεμένο παλληκάρι που η πράξη αυτή είχε σαν αποτέλεσμα να γίνει ήρωας και όλοι στη Ρόδο να μιλούν γι αυτόν.

Ο Γιάννης Καζάς μετά το τέλος του πολέμου δεν έφυγε από τη Ρόδο, αλλά παρέμεινε εδώ. Δραστηριοποιήθηκε κυρίως στο Ναυτικό ‘Όμιλο του οποίου υπήρξε και αθλητής της κωπηλασίας. Παράλληλα ασχολήθηκε ενεργά και με τον προσκοπισμό και υπήρξε από τα πρώτα του στελέχη στη Ρόδο με πλούσια δράση.

Όμως , τα δύσκολα χρόνια της μεταπελευθερωτικής Δωδεκανήσου ανάγκασαν τον Καζά να μεταναστεύσει κατά τη δεκαετία του 1950 στην Αμερική όπου παρέμεινε για αρκετά χρόνια. Επέστρεψε στο χωριό του Καλαμωτή Χίου όπου παντρεύτηκε και στη συνέχεια γύρισε πάλι στην Αμερική.

Όλα αυτά τα χρόνια, ο Γιάννης Καζάς διατηρούσε αλληλογραφία, κυρίως με τους φίλους του στο Ναυτικό ‘Όμιλο και τον προσκοπισμό. Μετά από πολυετή παραμονή στο εξωτερικό επέστρεψε στο νησί του όπου εγκαταστάθηκε πλέον μόνιμα.

Και η πιο συγκινητική μέρα για τον ιερολοχίτη ήταν πριν 20 χρόνια όταν γιόρταζε η Δωδεκάνησος τα 50 χρόνια από την Ενσωμάτωση. Προσκλήθηκε στη Ρόδο και έκανε την έπαρση της σημαίας από τον ιστό της νομαρχίας !...Παράλληλα τιμήθηκε από το Δήμο Ρόδου και τη Λέσχη Λάιονς!..

Ο Γιάννης Καζάς ήταν ένα μυθικό πρόσωπο εκείνα τα χρόνια στην ελεύθερη Ρόδο. Πέθανε  το 2003 σε ηλικία 79 χρόνων στην ιδιαιτέρα πατρίδα του. Όσοι τον γνώρισαν εδώ τον θυμούνται πάντα με συγκίνηση.
Ήταν ένας ήρωας του πολέμου και ενσαρκωτής των ιδανικών της Ελλάδας.