Ο Ιάκωβος Φιστές είναι ο ορισμός του Χιώτη δαιμόνιου επιχειρηματία. Αυτοδημιούργητος, με ρίζες Καλαμωτούσικες κατάφερε να έχει έδρα το Πυργί που όπως γνωρίζουν οι παροικούντες εν Ιερουσαλήμ ερίζει για τα πρωτεία λόγω αγροτικής έκτασης, λόγω πληθυσμού, λόγω παραγωγής μαστίχας.
Ο Άκης, όπως όλοι αγαπάμε να τον αποκαλούμε, κατάφερε να γίνει statesman γιατί μπόρεσε να ξεπεράσει την παραπάνω προκατάληψη του «οὐ γὰρ συγχρῶνται Ἰουδαῖοι
Κάποιοι κομψευόμενοι, οπαδοί της υψηλής κουλτούρας, από το αστικό σαλόνι τους θα καγχάσουν αλλά όσοι ξυπνούν από τις 3 το πρωί για να συλλέξουν την μαστίχα, αυτό το πολύτιμο εξαγωγικό προϊόν της χώρας, θα με καταλάβουν: «Βίος ανεόρταστος μακρά οδός απανδόχευτος!»
Σήμερα, Πέμπτη, γιόρταζε ο πολυταλαιπωρημένος Ιώβ ο πολύαθλος που μάλλον πρέπει να ανακηρυχθεί προστάτης της γεωργίας του μέλλοντος, μιας επισφαλούς πια δραστηριότητας: Ας θυμηθούμε τον όψιμο παγετό που κατέστρεψε την χιώτικη πατάτα, ξέρανε ακόμη και τα κρεμμύδια και αφάνισε την παραγωγή σταφυλιών σε αιωνόβιους αμπελώνες με γηγενείς ποικιλίες δίπλα στη θάλασσα, όπως το αμπελάκι της κας Ευγενίας στα Κάτω Φανά.
Αργά το απόγευμα, μετά την φύτευση άνυδρης ντομάτας στο Πυργί, η ασυνήθιστη εικόνα της βόσκησης προβάτων μού αποκάλυψε πώς ένας πανέξυπνος επιχειρηματίας, που δημιουργεί πολλές θέσεις απασχόλησης, μπορεί να αποτελεί πρότυπο πατριώτη και Ευρωπαίου Αγρότη. Αυτή την περίοδο διεξάγεται μια μεγάλη συζήτηση στο Ευρωκοινοβούλιο των Βρυξελλών για την γεωργία στην Ευρώπη των παιδιών μας.
Ουσιαστικά είναι μια μεγάλη αναμέτρηση ανάμεσα στους τεχνοκράτες επιστήμονες και τους αγρότες.
Οι μεν θέλουν βιοποικιλότητα, απαλλαγή από την γλυφοσάτη, ελαφρά άρωση ώστε να υπάρχει χαμηλό αποτύπωμα άνθρακα, οι Ευρωπαίοι αγρότες πάλι λένε πώς αν γίνουν αυτά καταστρέφονται οικονομικά σε μια παγκοσμιοποιημένη οικονομία . Ποιος θα κερδίσει άγνωστο , η σημερινή Ευρωπαϊκή Επιτροπή όμως έχει εκφράσει την ισχυρή δέσμευση υπέρ της βιοποικιλότητας.
Στην Ελλάδα η συζήτηση δεν έχει καν ξεκινήσει και όπως μπορούμε να φανταστούμε οι αγρότες θα υποστούν μέτρα, σωστά μεν- αυταρχικά δε, που δεν έχουν προλάβει να κάνουν ιδιοκτησία τους. Περίπου το ίδιο έγινε και με την αλιεία, όπου οι βόρειες χώρες (με την πολύ χαμηλή βιοποικιλότητα…) αποφάσισαν τις ποσοστώσεις για τον ερυθρό τόνο και τελικά την πληρώνει ο Καλύμνιος που μπορεί να ψαρέψει μόνο λίγες μέρες τόνο και μετά βλέπει τα κοπάδια να σαλτάρουν μπροστά στο καΐκι..!
Ο Άκης λοιπόν, χθες που ήμουν χωμένος μέχρι τον λαιμό στα αγριόχορτα προσπαθώντας να κόψω δυο αγκινάρες, σταμάτησε με το τρακτέρ-έχει φυτέψει φέτος πολλές χιλιάδες μαστιχόδεντρα- και μου λέει: «Να φέρω τα πρόβατά μου να καθαρίσουμε το χωράφι;» Δυστυχώς είχα χάσει τα κλειδιά της πόρτας, το χωράφι ήταν μιας καλής γειτόνισσας που μένει στην Αθήνα.
Σήμερα, σε ένα άλλο χωράφι, στο γόνιμο για αιώνες Σταυρί, στον κάμπο του Γαλάτη, τα πρόβατα του Φιστέ είχαν πιάσει δουλειά, καταφέρνοντας με τον πιο οικολογικό και αειφόρο τρόπο την εξαφάνιση των ζιζανίων. Ζητήστε από τον Άκη μια εμπειρογνωμοσύνη που απαντά στα βασανιστικά επίδικα ζητήματα μιας ανταγωνιστικής γεωργίας, εξειδικευμένης, εξωστρεφούς, ονομασίας προέλευσης, με μια χιώτικη λύση: Tην φυλή του Χιώτικου πρόβατου.Πηγή Αλήθεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου