Απάντηση του Κ. Προμπονά στον Γ. Καλούπη

Aξιότιμε κύριε Καλούπη, 

εκτιμώ ιδιαιτέρως το χωριό σας και τους Καλαμωτούσιους, από όλη τη Νότια Χίο«πρωτοπόρους στα γράμματα και τις τέχνες», 

Θα μου επιτρέψετε ορισμένες διασαφηνίσεις:

- Το trafficking είναι διεθνής όρος που αφορά μια συγκεκριμένη εκμετάλλευση ανθρώπων. Δεν αφορούσε ούτε αφορά την Καλαμωτή ούτε τώρα, ούτε στο παρελθόν. (Διαβάστε, σας παρακαλώ, καλύτερα το κείμενό μου και αφοσιωθείτε στην δομή της επιχειρηματολογίας.)

-Η Καλαμωτή επίσης ουδέποτε υπονόησα ότι υπήρξε «Μανωλάδα»! Αντιθέτως, είναι ένα πολιτισμένο χωρίο, με υψηλό επίπεδο καλλιέργειας και δημοκρατίας(Είναι, μεταξύ άλλων, ένας λόγος που επέλεξα τη Νότια Χίο ως τόπο διαμονής)

-Η έννοια «πελάτης» προκειμένου για την εκπαίδευση αλλά και την υγεία (ιδιαίτερα για την περίφημη «πελατοκεντρική» προσέγγιση του καθηγητή ψυχοθεραπευτικής Kαρλ Ρότζερς) έχει ένα εξόχως θετικό νόημα. Προσωπικά, συχνά αναφέρομαι στο σχολείο το οποίο προΐσταμαι ως «πελατοκεντρικό» και όχι ως δασκαλοκεντρικό. Για μας, για το Ολοήμερο Νηπιαγωγείο Μαστιχοχώρων, χωρίς πελάτες δεν υπάρχει σχολείο! Και προσέχουμε να μην τους χάσουμε! Και καθόλου παράξενο, αυξάνονται κάθε χρόνο… Και εδώ θα σας εξομολογηθώ το μυστικό του σχολείου; Αμέριστη αφοσίωσή στον πελάτη, κοντολογίς στην συμπεριληπτική (inclusive) εκπαίδευση, στην ενδυνάμωση των μικρών παιδιών-πελατών και των οικογενειών τους-επίσης πελατών. Ακόμα και σήμερα, μου φαίνεται ανεξήγητο πως η αφοσίωσή μας στις ανάγκες κάποιων ταπεινών και καταφρονεμένων πελατών κάνουν ακόμα και τα παιδιά των ανώτερων τάξεων να επιθυμούν να φοιτούν σε ένα τέτοιο σχολείο. Ίσως η απάντηση αφορά αυτό που κάποιοι επιστήμονες θεωρούν την πεμπτουσία του ποιοτικού σχολείου: το παιδαγωγικό κλίμα. Ένα κλίμα όπου όλους τους εταίρους, ακόμα και τα παιδιά που δεν ξέρουν γρι ελληνικά, τα παίρνουμε πολύ στα σοβαρά. Από αυτήν εδώ τη θέση οφείλω να σας ευχαριστήσω που ασχολείστε μαζί μου «και με παίρνετε στα σοβαρά»…

- Υπογράφετε ως «μεγαλοαγρότης». Δεν γνωρίζω αν δικαιούσθε τον χαρακτηρισμό. Αλλά πιστεύω ότι είναι ηλίου φαεινότερο πως δεν ανήκουν όλοι οι αγρότες στην ίδια κοινωνική τάξη. Κάποιοι έχουν προσόδους, μέχρι πρότινος συντάξεις τυφλότητας, ενοίκια διαμερισμάτων κτλ, άλλοι πάλι είναι νέοι αγρότες, με μικρό κλήρο, με μικρά παιδιά. Αλλά και πάλι, απευθύνω έκκληση να διαβάσετε προ-σε-κτι-κά: Αν αλλοδαπές μητέρες στείλουν τα βρέφη τους σε παιδικό σταθμό και αυτές λείπουν όλη την ημέρα στους αγρούς, τα παιδιά δεν θα μάθουν καμιά γλώσσα ικανοποιητικά. Τα παραπάνω υποστηρίζουν πολυάριθμες έρευνες. (Προφανώς, όταν μιλώ για αλλοδαπές δεν εννοώ Αγγλίδες..) Τώρα, τα συγκεκριμένα άτομα, με την επίκτητη γλωσσική αναπηρία, είναι πιθανόν, στο μέλλον, να έχουν μειωμένα εκπαιδευτικά προσόντα. Κάθε τέτοιο άτομο δύναται να γίνει αντικείμενο εργασιακής εκμετάλλευσης. Αυτά υποστήριξα με σθένος

•  Λυπάμαι τελικά , κρίνοντας από την συμβολή Καλούπη στη συζήτηση, ότι αγνοήθηκαν κάποια επιχειρήματα που θα μπορούσε να είχε στην επιστημονική φαρέτρα της «η άλλη» άποψη. Ας πούμε, δεν συζητήθηκε καν πόσο σημαντικό είναι για ένα νέο εκπαιδευτικό θεσμό, όπως ο Παιδικός Σταθμός Μαστιχοχώρων, να επωφεληθεί από την σχολική κουλτούρα ενός πετυχημένου σχολείου όπως το Δημοτικό Σχολείο και το Νηπιαγωγείο της Καλαμωτής και ίσως του Πυργίου. Aπογοητευτικός ήταν και ο στείρος εθνολαϊκιστικός λόγος που ανέπτυξε στο τρέχον ζήτημα ο Πρόεδρος του Διδασκαλικού Συλλόγου: Ο Γιώργης Aμπαζής, δεκαετίες στο συνδικαλιστικό κίνημα υποστηρίζει ότι οφείλουν να ενισχυθούν τα δημόσια σχολεία. Και εννοεί ότι ένα σχολείο σαν το Νηπιαγωγείο και το Δημοτικό της Καλαμωτής το κράτος οφείλει να το ενισχύει με εκπαιδευτικούς ειδικοτήτων, με δασκάλους ειδικής αγωγής, με επιπλέον προσωπικό που θα πραγματοποιεί ενισχυτική διδασκαλία. Υπάρχει κανένας που διαφωνεί; Όλοι θέλουμε να είμαστε πλούσιοι και υγιείς παρά φτωχοί και άρρωστοι! Πλην, αυτό το μοντέλο είναι το παρωχημένο μοντέλο της Αριστεράς των καθολικών παροχών που μοίραζε με δανεικά προνοιακά επιδόματα και συντάξεις τυφλότητας σε κοτσονάτες κυρίες που οδηγούσαν καμπριολέ στην Χιώτικη προκυμαία. ΟΜΩΣ, αφού δεν είμαστε στην Νορβηγία αλλά κατοικούμε στη χρεοκοπημένη Ελλάδα, έχει νόημα (τουλάχιστον για όσους δεν ανήκουν σε μια καλομαθημένη κρατικοδίαιτη Αριστερά..) οι ελάχιστοι πόροι να πηγαίνουν σε αυτούς που πραγματικά έχουν ανάγκη. Πολιτική με άφθονα δανεικά ή με ιλιγγιώδεις πόρους-όπως έχει η πετρελαιοπαραγωγός Νορβηγία, κάνουν και οι ούργιοι. Όταν όμως στενέψουν οι διαθέσιμοι πόροι, έρχεται η στιγμή που θα κάνεις ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ πολιτική, έρχεται η στιγμή που θα διαλέξεις «με ποιους θα πας και ποιους θ’ αφήσεις». Και πραγματικά, κανένας συνδικαλιστής και δυστυχώς κανένας αιρετός στην τοπική αυτοδιοίκηση δεν βρέθηκε να υπερασπιστεί το δίκιο όταν το Νηπιαγωγείο Πυργίου των 25+ παιδιών έπαιρνε για χρόνια την ίδια τακτική επιχορήγηση με το Νηπιαγωγείο Καλαμωτής που επιδοτούνταν επιπροσθέτως από το κληροδότημα των 600 ευρώ μηνιαίως. Και ευτυχώς, με τη νέα Δημοτική Αρχή επικράτησε μια στοιχειώδη αρχή αναδιανεμητικής δικαιοσύνης και έχουμε για όλα τα σχολεία ένα κοινό αλγόριθμο επιχορήγησης…

  
  

  Από αυτή εδώ τη θέση θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Μιχάλη τον Κανάριο που μου πρόσφερε ένα βήμα δημοσίευσης της επίμαχης επιστολής η οποία πέτυχε τον σκοπό της, να γκρεμίσει την υλοποίηση μιας παράνομης απόφασης που λήφθηκε εν κρυπτώ. Τα «Μαστιχοχωρούσικα Νέα» είναι ένα υπόδειγμα αδέσμευτης δημοσιογραφίας, με πάθος για τις δημοκρατικές αξίες του ελεύθερου διαλόγου και του ορθού λόγου που βασίζεται σε επιχειρήματα. Έχω την ισχυρή πεποίθηση ότι ο καλοπροαίρετος αναγνώστης της επίμαχης επιστολής, εξετάζοντας προσεκτικά την ροή της επιχειρηματολογίας που ανέπτυξα, μπορεί να αφουγκραστεί τον κίνδυνο που δεν είναι ακόμη παρόν, έναν εθνικό κίνδυνο που κάποιοι καλοζωισμένοι «ραντιέρηδες» όπως έλεγε κι ο Αντρέας, μέσα στην τρυφηλή ευζωία τους, στρουθοκαμηλίζουν και αρνούνται να τον δουν κατάματα. Και από πάνω, θέλουν να φιμώσουν «βουν αλοώντα»…

  Ελπίζω ειλικρινά ο καλοπροαίρετος διάλογος, έστω κι αν προέρχεται από πολεμικά κείμενα, να συνεχιστεί από το φιλόξενο βήμα των «Μαστιχοχωρούσικων Νέων»