«Ο ΠΑΙΔΙΚΟΣ ΣΤΑΘΜΟΣ στα Μαστιχοχώρια πρέπει να γίνει σε χωριό που έχει υποδομή και δεν έχει άλλη εκπαιδευτική δομή».
Ο πρόεδρος του Συλλόγου Δασκάλων και Νηπιαγωγών Χίου, Γιώργος Αμπαζής, παίρνει θέση στο θέμα της δημιουργίας του Παιδικού Σταθμού Μαστιχοχωρίων, μετά την έκταση που έλαβε η υπόθεση από επιστολή του Κ. Προμπονά. «Η σημασία της περιοχής των Μαστιχοχωρίων στο νησί μας είναι σημαντική. Πέρα από την παραγωγή της μαστίχας, κουβαλά μακρόχρονη ιστορία, πολι-
τισμό και αρχιτεκτονική παράδοση. Οφείλουμε σεβασμό στους παραγωγούς του μαστιχιού, αλλά και στο σύνολο των κατοίκων που βιώνουν δύσκολες συνθήκες διαβίωσης, νιώθοντας στο πετσί τους την πολύχρονη εγκατάλειψη»..
«Θεωρούμε ότι πρέπει να περιφρουρήσουμε την κοινωνική και εθνική ταυτότητα για την οποία μια βασική παράμετρος είναι και η εκπαιδευτική κοινότητα. Ο Σύλλογος Δ/Ν Χίου διεκδικεί να γίνει πλήρης ανάπτυξη των εκπαιδευτικών μονάδων, να δημιουργηθούν οργανικές θέσεις Μουσικής, Πληροφορικής, Ξένων Γλωσσών, Φυσικής Αγωγής, Ολοήμερα, Ζώνες Εκπαίδευσης, Τμήματα
Ένταξης και Παράλληλης Στήριξης, να σταθεροποιηθούν οι οργανικές θέσεις στα ολιγοθέσια σχολεία, να αναβαθμιστούν διδακτήρια και να βελτιωθούν οι κτιριακές υποδομές. Αυτά θα προσδώ-
σουν ζωή και θα σηματοδοτήσουν την ενίσχυση του πολιτισμού, της ιστορίας, αλλά και την ποιότητα ζωής. Στα πλαίσια αυτά ο σύλλογος πρεσβεύει τη θέση ότι οι μονάδες των δημοτικών σχολείων και νηπιαγωγείων πρέπει να διατηρηθούν έτσι όπως είναι κατανεμημένες με οποιοδήποτε κόστος για να συμβάλλουν στην ανάπτυξη της τοπικής κοινωνίας. Ο Σύλλογος παλεύει και διεκδικεί τη αναβάθμιση των δημοτικών σχολείων και νηπιαγωγείων των χωριών της μαστίχας Αγ. Γεωργίου Συκούση, Καλαμωτής,Λιθίου, Νενήτων, Καλλιμασιάς, Θολοποταμίου, Καταράκτη και Πυργίου». πηγή, Π.
O Πρόεδρος του Συλλόγου δασκάλων θεωρεί ότι βάλλεται η μαστιχοκαλλιέργεια και ότι πρέπει να περιφρουρηθεί η κοινωνική και εθνική ταυτότητα των μαστιχοπαραγωγών. Η εθνική ταυτότητα κάποιων με 250+ κιλά μαστίχι είναι γνωστή Γιώργη Αμπαζή και είναι αλβανική ενώ η οικογενειακή διαπαιδαγώγηση των γόνων τους περιορίζεται αποκλειστικά στην καλλιέργεια δυναμικού αλβανικού μεγαλο-ιδεατισμού. Αυτό που μπορεί να είναι άγνωστο στον Γιώργη είναι η απελπισία των νέο-μεταναστών ελλήνων εργατών γης αλλά και αρκετών ντόπιων που βλέπουν να νοικιάζονται σε αλλοδαπούς μαστιχοκαλλιέργειες οι οποίες αποδίδουν όμως μαύρο χρήμα σε συνταξιούχους δημόσιους υπάλληλους, συνταξιούχους ΔΕΚΟ κτλ..
ΑπάντησηΔιαγραφήΌμως, άλλος είναι ο στόχος αυτής της παρέμβασης. Ο Γιώργης υποστηρίζει ότι οφείλουν να ενισχυθούν τα δημόσια σχολεία. Και εννοεί ότι ένα σχολείο σαν το Νηπιαγωγείο και το Δημοτικό της Καλαμωτής το κράτος οφείλει να το ενισχύει με εκπαιδευτικούς ειδικοτήτων, με δασκάλους ειδικής αγωγής, με επιπλέον προσωπικό που θα πραγματοποιεί ενισχυτική διδασκαλία. Υπάρχει κανένας που διαφωνεί; Όλοι θέλουμε να είμαστε πλούσιοι, υγιείς παρά φτωχοί και άρρωστοι! Πλην, το μοντέλο του Γιώργη είναι το παρωχημένο μοντέλο της Αριστεράς των καθολικών παροχών που μοίραζε με δανεικά προνοιακά επιδόματα και συντάξεις τυφλότητας σε κοτσονάτες κυρίες που οδηγούσαν καμπριολέ στην Χιώτικη προκυμαία. ΟΜΩΣ, αφού δεν είμαστε στην Νορβηγία αλλά κατοικούμε στη χρεοκοπημένη Ελλάδα, έχει νόημα (τουλάχιστον για όσους δεν ανήκουν σε μια καλομαθημένη κρατικοδίαιτη Αριστερά..) οι ελάχιστοι πόροι να πηγαίνουν σε αυτούς που πραγματικά έχουν ανάγκη. Πολιτική με άφθονα δανεικά ή με ιλιγγιώδεις πόρους-όπως έχει η πετρελαιοπαραγωγός Νορβηγία, κάνουν και οι ούργιοι. Όταν όμως στενέψουν οι διαθέσιμοι πόροι, έρχεται η στιγμή που θα κάνεις ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ πολιτική, έρχεται η στιγμή που θα διαλέξεις «με ποιους θα πας και ποιους θ’ αφήσεις». Και πραγματικά, δεν σε είδα Γιώργη Αμπαζή να διαμαρτυρηθείς όταν το Νηπιαγωγείο Πυργίου των 25+ παιδιών έπαιρνε για χρόνια την ίδια τακτική επιχορήγηση με το Νηπιαγωγείο Καλαμωτής που επιδοτούνταν επιπροσθέτως από το κληροδότημα των 600 ευρώ μηνιαίως. Και ευτυχώς, με τη νέα Δημοτική Αρχή επικράτησε μια στοιχειώδη αρχή αναδιανεμητικής δικαιοσύνης και έχουμε για όλα τα σχολεία ένα κοινό αλγόριθμο επιχορήγησης…
Από αυτή εδώ τη θέση θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Μιχάλη τον Κανάριο που μου πρόσφερε ένα βήμα δημοσίευσης της επίμαχης επιστολής η οποία πέτυχε τον σκοπό της, να γκρεμίσει την υλοποίηση μιας παράνομης απόφασης που λήφθηκε εν κρυπτώ. Τα «Μαστιχοχωρούσικα Νέα» είναι ένα υπόδειγμα αδέσμευτης δημοσιογραφίας, με πάθος για τις δημοκρατικές αξίες του ελεύθερου διαλόγου και του ορθού λόγου που βασίζεται σε επιχειρήματα. Έχω την ισχυρή πεποίθηση ότι ο καλοπροαίρετος αναγνώστης της επίμαχης επιστολής, εξετάζοντας προσεκτικά την ροή της επιχειρηματολογίας που ανέπτυξα, μπορεί να αφουγκραστεί τον κίνδυνο που δεν είναι ακόμη παρόν, έναν εθνικό κίνδυνο που κάποιοι καλοζωισμένοι «ραντιέρηδες» όπως έλεγε κι ο Αντρέας, μέσα στην τρυφηλή ευζωία τους, στρουθοκαμηλίζουν και αρνούνται να τον δουν κατάματα. Και από πάνω, θέλουν να φιμώσουν «βουν αλοώντα»…