Σαν σήμερα, πριν από ένα χρόνο, έσβησε ο αγαπημένος μου εξάδελφος Μιχάλης Κανάριος του Νικολάου. Ο Μιχάλης πέθανε στις 4 Σεπτεμβρίου 2024 μετά από είκοσι ημέρες νοσηλείας του στο Νοσοκομείο Χίου και σε Νοσοκομείο των Αθηνών, όπου άφησε την τελευταία του πνοή.
Είμαι βαθιά πληγωμένος και οι λέξεις δεν αρκούν για να εκφράσω τον πόνο που νιώθω αυτήν την στιγμή.
Αβάσταχτος ο πόνος, φτωχά τα λόγια όταν ο αποχωρισμός είναι τόσο άδικος. Δυστυχώς η ζωή μας επιφυλάσσει τις μεγαλύτερες εκπλήξεις που κάποτε είναι εκπληκτικά όμορφες, κάποτε όμως κάνουν και τις πέτρες να ραγίσουν.
Κανένας άνθρωπος δεν κέρδισε ποτέ το θάνατο. Οι άξιοι όμως άνθρωποι μπορούν να κερδίσουν τη ζωή. Ο Μιχάλης στην πορεία των 72 χρόνων κατάφερε να δώσει νόημα στη ζωή και περιεχόμενο στην ύπαρξη του. Αυτό που τελικά μετρά είναι η ουσία της διαδρομής μας.
Αγαπημένε μου εξάδελφε Μιχάλη ,
Η απώλεια σου είναι δυσβάστακτη για την γυναίκα σου,για τα παιδιά σου, τους συγγενείς σου, τους φίλους ςου και για όσους σε γνώριζαν.
Με απλότητα και συγκίνηση θα γράψω δυο λόγια, με πόνο καρδιάς, για την μακρόχρονη πορεία μας. Γεννηθήκαμε μέσα σε 48 ώρες και οι δύο, εσύ πρώτος και εγώ δεύτερος. Βαπτιστήκαμε στην ίδια κολυμβήθρα στην Αγία Κυριακή. Πορευθήκαμε μαζί στο Δημοτικό και στο Γυμνάσιο. Είμαστε πάντα μαζί στο ίδιο θρανίο στο Σχολείο.
Τον πρώτο πόνο που ένοιωσα στην εφηβεία μας, ήταν η στιγμή που τον χαιρέτησα από το τζάμι του Λεωφορείου, όταν έφυγε για την Αμερική με τους γονείς του και γιατρεύτηκε όταν γύρισε μετά από δέκα χρόνια.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη στάση ζωής του απέναντι μου και στις χαρές και στις λύπες μας. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την αδελφική του συμπαράσταση τις δύσκολες στιγμές της ζωής μου. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τις τελευταίες ημέρες της ζωή του στο Νοσοκομείο.
Παντρεύτηκε την Αγγελική Γλαβά και ευτύχησε να αποκτήσει μαζί της δύο αξιολάτρευτα παιδιά τον Νίκο και την Παρασκευή, άξιοι συνεχιστές ,που χαίρουν την εκτίμηση και τον σεβασμό του κόσμου σήμερα. Δυστυχώς δεν έζησε για να βιώσει και άλλες χαρές στο σπίτι του.
Υπηρέτησε με ευσυνειδησία και εργατικότητα 30 χρόνια στον ΟΑΕΔ στην Χίο ως Προϊστάμενος ασφάλισης και απασχόλησης από όπου συνταξιοδοτήθηκε και επέστρεψε στην αγαπημένη του Κώμη, στο δημιούργημα του το Κοχύλι.Ήταν Άνθρωπος γλυκύτατος.γεμάτος αισθήματα, ειλικρινής,τίμιος.ηθικός, άριστος οικογενειάρχης.
Αγαπούσε το χωριό μας, διατέλεσε κοινοτικός σύμβουλος και Πρόεδρος της Αθλητικής Ένωσης Καλαμωτής και την αγάπη του αυτή για την ομάδα την συνεχίζει ο γιος του.
Εύχομαι ο Θεός να έχει αναπαύσει την ψυχή του και να τον έχει κατατάξει μεταξύ των Αγγέλων.
Ξέρω ότι βρίσκεται στη ζεστή αγκαλιά του πατέρα του και της μητέρα του , στη γειτονιά των αγγέλων και μας βλέπει και χαμογελά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου