Ήταν 23 Ιουλίου 1988, μεσημέρι, στο τέλος ενός έντονου και πολυήμερου καύσωνα στην Καλαμωτή, όταν ξεκίνησε η μεγαλύτερη και δριμύτερη ιστορικά πυρκαγιά στο χωριό. Προηγουμένως οι Καλαμωτούσοι της προηγούμενες ημέρες ασχολήθηκαν στην κατάσβεση πολλών μικρότερων πυρκαγιών που άναβαν σχεδόν κάθε ημέρα
Η μεγάλη φωτιά ξεκίνησε από το χώρο του Νεκροταφείου, και εξαπλώθηκε πολύ γρήγορα στα ανατολικά του χωριού. Η πύρινη λαίλαπα κατέκαψε στρέμματα με σχίνους, ελιές και άλλες καλλιέργειες.Έσβησε όταν οι πυροσβεστικές δυνάμεις εξαφάνιζαν και τις τελευταίες αναζωπυρώσεις, αφήνοντας πίσω της μια ανείπωτη καταστροφή που συγκλόνισε ολόκληρη τη Χίο.
Οι απανθρακωμένες ελιές ήταν πολύ εκφραστικές,στα παιχνιδίσματα της θλίψης. Είχες την αίσθηση πως σχηματίζουν ανθρώπινες μορφές,πως φτιάχνουν μια νοητή ενότητα με το υποκειμενικό συναίσθημα.
Σήμερα, πέρασαν ακριβώς 33 χρόνια μετά από αυτή την καταστροφική πυρκαγιά που συγκλόνισε τους κατοίκους της Καλαμωτής, αλλά και ολόκληρης της Χίου. Με γνώμονα ότι η λήθη φέρνει την αδιαφορία και την εγκατάλειψη, κεντρικός σκοπός αυτής της ανάρτησης είναι να ενεργοποιήσει τη μνήμη φορέων και πολιτών ως προς το ανείπωτο μέγεθος εκείνης της καταστροφής και να αναλογιστούν τις συνέπειες που καλείται έως και σήμερα να αντιμετωπίσει το φυσικό περιβάλλον όχι μόνο της Καλαμωτής, αλλά και ολόκληρης της Χίου Εν τέλει ο στόχος είναι η ευαισθητοποίηση και κινητοποίηση όλων μας, ώστε να μην επιτραπεί η αναβίωση παρόμοιων καταστάσεων στο μέλλον.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΡΕΠΟΡΤΑΖ = ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΚΩΣΤΑΚΗ =
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου