ΑΙ ΑΥΓΑΙ ΤΟΥ ΑΝΤΙΦΥΛΕΤΙΣΜΟΥ. Υπό Νικολάου Ιακ. Αμύγδαλου.

«..καί  αγαπήσετε  τόν   προσήλυτον»

                          Υπό    ΝΙΚΟΛΑΟΥ   ΙΑΚ.   ΑΜΥΓΔΑΛΟΥ

 

    Πολλοί   σήμερον   καί   εις   τήν    Πατρίδα   μας   προμαχούν   τών   ανθρωπίνων     δικαιωμάτων   και   δη   τών  τοιούτων    τών   α λ λ ο δ α π ώ ν.    

     Αναμφισβητήτως   πράττουν   καλώς  .     Αλλ'  ενώ   η  ευγενής   δράσις  των   έχει   ηλικίαν χιλιάδων   ετών,   ουδέν  περί   τής   καταγωγής   της αναφέρουν .   Αγνοούν ,  άραγε ,   τας  ρίζας   της  ή    διεκδικούν   πρωτοτυπίαν  καί   πρωτοπορίαν ;

     Εις   εκατέραν   τών    περιπτώσεων    τον   λόγον έχει   η   Ι σ τ ο ρ ί α ,   η   κρυσταλλίνη   φωνή   τής  οποίας   αποτελεί    ανεκτίμητον   θησαυρόν...

                                 
                                         *   *   *

          Η   εν   Φρυγία   τής   Μικράς   Ασίας   αρχαία Ελληνική   πόλις   Κολοσσαί ,   ικανούς   αιώνας μετά    τήν   προς    τους   κατοίκους   αυτής ( Κολασσαείς )   αποστολήν   τής   φερωνύμου επιστολής   τού   Αποστόλου  τών   Εθνών ,   είχε μετονομασθή   εις   Χώνας .   Εν  τη   πόλει   ταύτη  εγεννήθησαν    κατά  τον   δωδέκατον   μετά  Χριστόν  αιώνα   δύο  σοφοί   αυτάδελφοι  :   

Ο   Μιχαήλ    κα   ο   Νικήτας ,  οι   Χωνιάται ,  ε π ι φ α ν ε ί ς  ,    α μ φ ό τ ε ρ ο ι  ,    λ ό γ ι ο ι    τού   Βυζαντίου .   Ο  δεύτερος ,  και  νεώτερος  κατέλαβεν   υψηλά   κρατικά    αξιώματα ,  διεκρίθη  óμως    καί    διά   το   σπουδαιότατον   ιστορικόν     του    έργον .

      Ο   πρώτος  ( 1138 - 1222  μ. Χ. )   είναι  ο  από   τού  έτους   1182    μέχρι   τής   υπό   τών          Φράγκων   αλώσεως  τών    Αθηνών      ( 1204  μ. Χ. ) Αρχιεπίσκοπος    τού   Κλεινού   Άστεως .

       Ούτος   έσχεν   εν   Κωνσταντινουπόλει  διδάσκαλον   τόν  μετά   ταύτα  ( από  τού  έτους  1177  έως  τού  έτους  1198 )   Αρχιεπίσκοπον   Θεσσαλονίκης ,  Ευστάθιον ,   επιφανή    Θεολόγον   καί   Φιλόλογον ,   μεθ'  ου   διετήρησε ,  καί   εν   τοίς   κατόπιν ,   την  πνευματικήν   σχέσιν   δι'  αλληλογραφίας .   Απαντών   δέ    ποτε   ο   Μιχαήλ   είς   τινα ,   υπό     Άραβος   Χριστιανού    κομισθείσαν    προς    αυτόν  ,   επιστολήν  τού  Ευσταθίου ,  αφιέρωσεν ,  εν  τή  απαντητική   του    επιστολή ,   καί   παράγραφον  όλην  εις    τόν     ανωτέρω   γραμματοκομιστήν  ,   δι'    όν  έγραψεν  :

     «Ούτος   ημίν γραμματοφορεί  και   μηνύει λευκάς  περί  σού  αγγελίας ,καί   εις ά γ γ ε λ ο ν     φ ω τ ό ς καί η μ έ ρ α ς   υ ι ό ν τ ε τ ά ξ ε τ α ι, κ ά ν   ε π ι δ ε ρ μ ί δ ι   σ α ρ κ ό ς   μ ε λ α ί ν η ς σ κ ι ά ζ ε τ α ι  . 
     (Αυτός  μού  φέρει  γράμματα και  μού  αγγέλλει  λαμπράς περί  σού  ειδήσεις και  μέλλει   να    καταταγή  ως   φ ω τ ε ι ν ό ς      ά γ γ ε λ ο ς  καί   ως      υ ι ό ς      η μ έ ρ α ς ,   μ η δ έ ν       σ η μ α ί ν ο ν τ ο ς     τ ο ύ    ότι  σ κ ι ά ζ ε τ α ι    υ π ό     ε π ι δ ε ρ μ ί δ ο ς  μ ε λ α ί ν η ς       σ α ρ κ ό ς . )

        Υπέροχος    αντίληψις   περί   ελλείψεως    διαφοράς    αξίας    μεταξύ    λευκών   καί     εγχρώμων !

  Λαμπρός   Βυζαντινός  Α ν τ ι φ υ λ ε τ ι σ μ ό ς προ   οκτακοσίων   καί   πλέον   ετών !

                                            *   *   *

     Τής   ως   ανω    ανθρωπιστικής   φωνής   τού   επιφανούς   Αρχιεπισκόπου Αθηνών    τού   12ου    αιώνος ,   Μιχαήλ  τού   Χωνιάτου   ( όστις    έχει   ανακηρυχθή   καί    Άγιος    τής   Εκκλησίας   μας  -  τιμάται    τήν   4ην   Ιουλίου )   είχε   προηγηθή   η   ηχηρά   καί   γλυκεία    άμα   φωνή   τού   Αποστόλου   τών    Εθνών :

   

   « Ουκ  ένι  Ιουδαίος  ουδέ  Έλλην ουκ   ένι δούλος  ουδέ  ελεύθερος . . . . . .»

                          ( Γαλάτας , Γ ´ ,28 )

  

     Καί    τής    θεοπνεύστου   φωνής    τού   ουρανοβάμονος   Αποστόλου    είχον    προηγηθή οι   λόγοι    τού    Θεού    έν  τε  τή   Παλαιά   και  τή   Καινή   Διαθήκη :

           « Ο  Θεός ο  μέγας  καί  ισχυρός  ποιών  κρίσιν  (=αποδίδων  δίκαιον)

       π ρ ο σ η λ ύ τ ω  (=εις    τόν   ξένον) καί   αγαπά τόν    π ρ ο σ ή λ υ τ ο ν   (=τόν   ξένον)....»

                     

      Δι'   ό   καί    ακολουθεί   η    Θεία   Εντολή  :  

    

      « ...και   αγαπήσετε  τόν π ρ ο σ ή λ υ τ ο ν (= νά                                                                       αγαπήσετε    τον   ξένον) .

        

                 ( Δ ε υ τ ε ρ ο ν ό μ ι ο ν ,  κεφ. Ι ´ ,  στίχοι   17  έως  19 ) .

               Καί     όταν    ο   Μωυσής   εγκατέστησε   τούς    πρώτους    Δικαστάς    εις   τούς  Ισραηλίτας , καί    έδωσεν    εις     αυτούς     τας  θ ε ο π ν ε ύ σ τ ο υ ς     οδηγίας   του  ( μορφήν Κώδικος   Ηθικής   Δικονομίας )  ,   μεταξύ   άλλων   «ενετείλατο    αυτοίς   λέγων :

       

       «...κρίνατε    δικαίως ανά   μέσον   ανδρός καί  ανά   μέσον   αδελφού καί  ανά   μέσον  π ρ ο σ η λ ύ το υ  (=ξένου) . »

 

                                     ( Δ ε υ τ ε ρ ο ν ό μ ι ο ν,   Κεφάλ.  Α , στίχ. 16 ).

                                                    *   *   *

       Αλλ'   (ηχηρότερον) ,   η   Παραβολή  τού Καλού   Σαμαρείτου ,   τί   άλλο    διακηρύσσει   καί   διαλαλεί           ειμή    την   μέχρις    αυτοθυσίας    έμπρακτον   αγάπην    κ  α  ί     πρός  τούς     Αλλοεθνείς  ;

                                    *   *   *

       Δέν    είναι    λοιπόν   σημεριναί  ,   ούτε  χθεσιναί ,    αι   κατά   τα   άλλα   λίαν    αξιέπαινοι   δράσεις   φ ι λ α λ λ η λ ί α ς   προς   πάντας  ανθρώπους   ,   ημεδαπούς   καί   αλλοδαπούς.

 Έχουν    αύται   ηλικίαν   χιλιετιών.   Καί   καταγωγήν   Θ ε ί α ν.   Εντεύθεν    και     πρωτοστατεί    αυτών ,   ει   και   αθορύβως ,   πλήν   αείποτε    και   αδιακόπως, κατ'  εξοχήν   δε   εις   τήν   σήμερον   βιουμένην

 κρίσιν ,   η    Ε κ κ λ η σ ί α  !

                                    *   *   *  

          Ενταύθα   παρίσταται   αναγκαία   μία  διευκρίνησις  :   Άλλο  τό   θέμα   τής   φιλαλληλίας   καί   αγάπης ,  τής  συμπαραστάσεως  καί   βοηθείας  καί   εκπληρώσεως   τών   ( όχι   μόνον   εκ   τής    Ηθικής ,   αλλ'  ενίοτε   και   εκ   τού   Νόμου   απορρεουσών )   υποχρεώσεών   μας    έναντι  συνανθρώπων   μας  ( ανεξαρτήτως   εθνικότητος    καί   καταγωγής )    και    άλλο  ,   εντελώς  

  άλλο  ,   η   διάνοιξις   τών   συνόρων   τού    Κράτους  ,   χερσαίων   καί   θαλασσίων ,   προς    πάντας ,   περιλαμβανομένων  καί   τών   θητευόντων   εις  τήν   εγκληματικότητα   καί   πάσαν   παραβατικότητα ,   όπερ   ολέθριον .       Πλέον     δε    ολέθριον    τυγχάνει     καί   τό  άνοιγμα    τών     συνόρων    τής     ψ  υ  χ  ή  ς

μας    εις   τάς   οθνείας    ιδέας    καί   τά  αλλότρια     πολιτιστικά    « πιστεύω » .

       Δέν    είμεθα   ο   σπόγγος   ο    απορροφών ξένα   ιδεολογικά    « περιψήματα » .   Είμεθα  ο   ελληνικός    γρανίτης    ο     διασπών    καί διασκορπών   τά   επικίνδυνα    « ρεύματα »....    Καί  θα  μείνωμεν ,   διότι   το    οφείλομεν  εις

τήν   Ιστορίαν  καί  τας   ερχομένας  γενεάς ....

                                                             

                                                              ΝΙΚΟΛΑΟΣ     ΙΑΚ.    ΑΜΥΓΔΑΛΟΣ

                                                                     Επ .  ΠΡΟΕΔΡΟΣ    ΕΦΕΤΩΝ

       Βιβλιογραφία:

       Ιωάννου   Θ. Κολλιτσάρα  :«Η   ΠΑΛΑΙΑ    ΔΙΑΘΗΚΗ  (Κείμενον -Ερμηνευτική   Απόδοσις)»   Τόμος   Α ´ .  - Κωνσταντίνου   Παπαρρηγοπούλου : « ΙΣΤΟΡΙΑ         ΤΟΥ    ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ     ΕΘΝΟΥΣ » ,     Βιβλίον    ΙΒ´ , σελίδες    289 - 304.