Μνημόσυνο

Την Κυριακή 10 Ιουνίου 2012  στον Ιερό Ναό Αγίας Παρασκευής στην Καλαμωτή, τελέσθηκε το ετήσιο μνημόσυνο του αείμνηστου  Στέφανου Τσαμπά του Γεωργίου.Τήν επιμνημόσυνη δέηση παρακολούθησαν όλοι οι κάτοικοι του χωριού.
Από την σύζυγο του Αθηνά λάβαμε μία επιστολή την οποία δημοσιεύουμε παρακάτω.
Αγαπημένε μου Στέφανε, πέρασε ένας χρόνος από τη θλιβερή ημέρα που έφυγες από κοντά μας και δεν μπορώ να το πιστέψω.
Αγαπούλα μου, έτσι φωνάζομαι ο ένας τον άλλο εδώ και δέκα οκτώ χρόνια ,δεμένη στην αγάπη μας.
Αγάπη μου έφυγες τόσο ξαφνικά από κοντά μας και αναρωτιέμαι μέχρι σήμερα εσύ που ήξερες πάντα να αγωνίζεσαι στις δυσκολίες της ζωής,που πάντα κέρδιζες, και πάντα κατάφερνες να είσαι ο νικητής,
σε νίκησε ο θάνατος.Η καρδιά σου σε πρόδωσε και παρά της προσπάθειες  μου να σε επαναφέρω στη ζωή, εσύ  είχες πάρει το δικό σου δρόμο που οδηγούσε στη γειτονιά των Αγγέλων.
Όσο και να μας πονάει ο χαμό σου, αυτό είναι γεγονός και δεν αλλάζει με τίποτα,θα σε θυμόμαστε για πάντα εγώ και τα παιδιά μου.
Αγαπούλα μου,όταν  γνωριστήκαμε εκτός από μένα αγκάλιασες και τα τρία  παιδιά μου, δίνοντας μας την στοργή και την αγάπη σου, και ιδιαιτέρως στον Μάνο που τον πήρες στην αγκαλιά σου εννέα χρονών και τον έκανες παλικάρι είκοσι οκτώ χρονών.Πράγματι, πραγματικός πατέρας είναι αυτός που μεγαλώνει τα παιδιά και εσύ έκανες τα πάντα για να μην τους λείψει τίποτα.
Αγαπούλα μου,δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ όσο ζούμε, κάθε στιγμή θα μας λείπεις, ο θάνατος σου μας άφησε ένα κενό, και η απουσία σου δεν θα αναπληρωθεί ποτέ.Ήσουν σωστός οικογενειάρχης ,σύντροφος, μοναδικός πατέρας,στοργικός στον Μάνο.Ήσουν άνθρωπος γλυκύτατος και αγαπητός μερακλής,ντόμπρος,ειλικρινής και έντιμος.Ευχαριστώ ότι μου έμαθες και θα τα κρατάω πάντα μαζί μου. Η βέρα που φοράω στο λαιμό μου θα μου θυμίζει ότι είσαι δίπλα μου συνέχεια.Μου χάρισες τα ωραιότερα χρόνια της ζωής μου, θα σ΄αγαπώ για πάντα.
Ας είναι αιωνία η μνήμη σου και ο ύπνος σου ας είναι ελαφρύς και ατάραχος.
                                               ......................................................
Ακόμη και στη Κώμη νέκρωσαν οι τόποι
τον θάνατο σου Αγάπη μου
δεν τον πίστευαν οι ανθρώποι.
...................................................................
Ο Θεός το αποφάσισε να φύγεις από 
 κοντά μου μάτωσες και πλήγωσες
για πάντα την καρδιά μου.
....................................................................
Όταν πεθαίνει ο άνθρωπος τα πάντα πίσω
αφήνει μα το δικό σου όνομα
παντοτινά θα μείνει.
....................................................................Η σύζυγος σου Αθηνά και τα παιδιά σου..