Με το πέρασμα των χρόνων, καθώς ο τρόπος ζωής των ανθρώπων άλλαζε πολλά επαγγέλματα εξαφανίστηκαν, μεταξύ αυτών και το επάγγελμα του τσαγκάρη που τείνει σήμερα να εξαφανιστεί τελείως. Στην Καλαμωτή πλέον δεν υπάρχει κανένας τσαγκάρης, Ο τελευταίος που άφησε το στίγμα του στο χωριό ήταν ο Κυριάκος Κάργας.
Πάντα ήταν σκυφτός πάνω από τον πάγκο του, με σύμμαχο το φως του παραθύρου αν ήταν τυχερός, διαφορετικά με το αδύναμο φως της λαμπίτσας του, κατάφερνε ταπεινά, να εξυπηρετεί τον κόσμο…Τα χρόνια εκείνα δεν είχαν την πολυτέλεια οι άνθρωποι να αγοράσουν παπούτσια κάθε φορά που χαλούσαν τα παλιά τους.Τα πήγαιναν στον Κυριάκο και τα διόρθωνε.
Τα εργαλεία που χρησιμοποιούσε ο Κυριάκος ήταν το ξύλινο καλαπόδι για να κατασκευάσει πάνω του το παπούτσι. οι ξύλινες πρόκες, το σουβλί, η τανάλια, η λίμα, η φαλτσέτα και η ποδοκίνητη μηχανή για να ράβει γρηγορότερα τα παπούτσια. Τα υλικά που χρησιμοποιούσε εκτός από το δέρμα ήταν κερί και κόλλα. Ο χρόνος που χρειαζόταν για να φτιαχθεί ένα ζευγάρι ήταν δύο ημέρες.
Το μαγαζί του Κυριάκου στην εποχή του 1960 ήταν στέκι της νεολαίας του χωριού.Είχε αγοράσει ένα ραδιόφωνο με μπαταρίες και άκουγαν κάθε Κυριακή απόγευμα τους αγώνες ποδοσφαίρου, δίνοντας του μισή δραχμή ο καθένας για να αγοράσει καινούργιες μπαταρίες.Εκτός από το επάγγελμα του τσαγκάρη ήταν και αυτοδίδακτος μουσικός,έπαιζε ακορτεόν στα πανηγύρια μαζί με τον Καρούση που έπαιζε Ούτι και σε εκδηλώσεις του Δημοτικού Σχολείου.
Σήμερα στο χωριό δεν υπάρχει τσαγκάρης, αφού όλοι αγοράζουν τα έτοιμα βιομηχανοποιημένα υποδήματα που είναι πιο φθηνά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου