Η εμπειρία ζωής να μετάσχω ενεργά στο νομαρχιακό συνδυασμό του αείμνηστου Γ. Καλουτά μου εμφύσησε την πεποίθηση ότι η στρατηγική κατεύθυνση ενός τόπου είναι η πρωταρχική προϋπόθεση ανάπτυξης του. Φορέας σχεδιασμού του ήταν ανέκαθεν ο Β’ βαθμός Αυτοδιοίκησης, τότε η Νομαρχία, σήμερα η Περιφέρεια. Εκεί οριοθετούνται οι βάσεις των πολιτικών που θα εξειδικευτούν αργότερα στο πεδίο της πόλης, του χωριού, της συνοικίας.
Ο στόχος του σχεδιασμού καθοδήγησε και την τρέχουσα συμμετοχή μου στην Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση. Αγωνίστηκα και αναζήτησα αφετηρίες που θα μετατρέπουν τις χρηματοδοτικές ευκαιρίες σε δυνατότητες ανάπτυξης για το νησί μας. Διαψεύστηκα κι, όπως αποδεικνύεται, δεν ήμουν ο μόνος. Σχεδόν το σύνολο της σημερινής περιφερειακής αρχής κινείται πια σε άλλη κατεύθυνση από αυτή που οραματιστήκαμε πριν 5 χρόνια.
Το βασικό αιτούμενο, ωστόσο, δεν άλλαξε. Τα νησιά του Βορείου Αιγαίου κι ακόμα περισσότερο η Χίος χρειάζονται πυξίδα, Έχουν ανάγκη μιας καθοδήγησης που θα πάψει να επαίρεται για την ευημερία των αριθμών της απορροφητικότητας και θα την αντικαταστήσει από το μοναδικό αναγκαίο μέγεθος: τους ρυθμούς της πραγματικής ανάπτυξης.
Με όρους οικονομίας η ανάπτυξη είναι παράμετρος που μπορεί κανείς να την μετρήσει διαφορετικά. Ως οικονομολόγος, μοναδικός πραγματικός όρος για την προσέγγιση της είναι η ελκυστικότητα του κάθε τόπου να κρατήσει παραγωγικά το νέο του πληθυσμό. Επιθυμώ να παλέψω για την επίτευξη αυτού του δύσκολου στόχου. Συνεχίζω να εκτιμώ ότι η πρωταρχική μάχη δίνεται σε επίπεδο Περιφέρειας.
Οι διαβεβαιώσεις του Κώστα Μουτζούρη ότι σέβεται την αυτοτέλεια κάθε νησιού στον προσδιορισμό του δικού του στρατηγικού μοντέλου, οι δεσμεύσεις του για αποκεντρωτική λειτουργία διοίκησης των περιφερειακών υπηρεσιών και η πολύχρονη επαφή του με τον πανεπιστημιακό χώρο με οδήγησαν να λάβω την απόφαση να καταθέσω τις δυνάμεις μου στο συνδυασμό «Άλμα Ανάπτυξης στο Βόρειο Αιγαίο».
Με διάθεση συνεργασίας, με μοναδικό προσανατολισμό την κατάστρωση ενός στρατηγικού σχεδίου πορείας για τη Χίο, τα Ψαρά και τις Οινούσσες, θα επιχειρήσω την εκπλήρωση του ελάχιστου καθήκοντος: να δούμε τα παιδιά μας να μεγαλώνουν σε έναν τόπο δυνατών ευκαιριών, δίπλα μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου