• Με αφορμή την 21η Απριλίου 1967 ο Μιχ. Ξυλοπόδης ανασύρει στη μνήμη του προσωπικές περιπέτειες, ποδοσφαιρικά γεγονότα και ευτράπελες καταστάσεις από μια περίοδο βιασμού της Δημοκρατίας.
Αυστηρότατη λογοκρισία είχε επιβληθεί στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, που με την άσκηση συνεχούς προπαγάνδας αποσκοπούσαν και επεδίωκαν την πλύση εγκεφάλου των πολιτών. Το δικτατορικό καθεστώς απαγόρευσε τις διαδηλώσεις, την κυκλοφορία ορισμένων εφημερίδων και την ελευθερία έκφρασης. Η τρομοκρατία σε όλο της το μεγαλείο, ελπίζοντας ότι τοιουτοτρόπως θα διαιωνίζετο η παραμονή του στην εξουσία.
Το τέλος της σκοτεινής επταετίας των Συνταγματαρχών έληξε άδοξα το 1974, μετά την απόπειρα δολοφονίας του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Αρχιεπισκόπου Μακαρίου και την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, όταν υπήρχε ορατός κίνδυνος Ελληνοτουρκικής σύρραξης. Τότε εγκατέλειψαν την εξουσία, αφού προηγήθηκε μία γενική επιστράτευση που στέφθηκε από πλήρη αποτυχία! Ήμουν επιστρατευμένος επί τρίμηνο. Τους δύο πρώτους μήνες ήμασταν χωρίς στολές (με τα πολιτικά μας ρούχα), δεκαπέντε δε ημέρες προτού αποστρατευτούμε μας χορηγήθηκε οπλισμός!
- Το 1964 υπηρέτησα μέρος της στρατιωτικής μου θητείας στο 485 Τ/Δ- Τάγμα Διαβιβάσεων σαν γραφέας Κέντρου Επικοινωνιών, που είχε έδρα τη Λάρισα. Διοικητής του Τάγματος ήταν ο Αντισυνταγματάρχης Στέφανος Καραμπέρης, που έμελε να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στην επικράτηση της Χούντας στη Θεσσαλονίκη. Στη δράση του χουντικού αυτού Αξιωματικού αναφέρεται εκτενώς ο δημοσιογράφος Νίκος Κακαουνάκης στο βιβλίο του «2.650 Μερόνυχτα Συνωμοσίας», το οποίο ανεπιφύλακτα συστήνω. Δικάστηκε με τους πρωταίτιους πραξικοπηματίες Παπαδόπουλο, Πατακό κ.λπ., καταδικάστηκε σε κάθειρξη 14 ετών και καθαιρέθηκε.
- Αμέσως μετά την επικράτηση της Χούντας δόθηκε εντολή να σφραγιστούν όλα τα κυνηγετικά όπλα. Οι κάτοχοι των κυνηγετικών όπλων έπρεπε να τα προσκομίσουν άμεσα στα κατά τόπους Αστυνομικά Τμήματα προς σφράγιση.
- Αποσύρθηκαν περίπου είκοσι βιβλία από τα βιβλιοπωλεία, τα οποία η Χούντα έκρινε «ακατάλληλα».
- Την παραμονή της κηδείας του Γεωργίου Παπανδρέου το 1968, οι πραξικοπηματίες, μέσω ραδιοφώνου (η τηλεόραση στην Ελλάδα ήλθε το 1970), ανακοίνωναν ότι κατά την ημέρα της κηδείας ομάδες αναρχικών θα προκαλούσαν επεισόδια. Και τούτο για να αποτρέψουν τον κόσμο από το να παραβρεθεί στην κηδεία. Την ημέρα της κηδείας πήγα και στάθηκα στο πεζοδρόμιο του Ζαππείου, ακριβώς απέναντι από την οδό Φιλελλήνων. Μετά το πέρας της νεκρώσιμης ακολουθίας, η νεκρώσιμη πομπή ακολούθησε τη διαδρομή: οδός Μητροπόλεως, πλατεία Συντάγματος, οδός Φιλελλήνων, Λεωφόρος Συγγρού, κατευθυνόμενη προς το Α’ νεκροταφείο Αθηνών. Μόλις η νεκροφόρα εισήλθε από την οδό Φιλελλήνων στη Λεωφόρο Συγγρού, εμφανίστηκαν από το πουθενά περίπου 20 στρατιώτες και σχημάτισαν κλοιό, εμποδίζοντας τοιουτοτρόπως το πλήθος που ακολουθούσε να εισέλθει στη Λεωφόρο Συγγρού! Προπορευόταν λοιπόν η νεκροφόρα αποκομμένη από τον κόσμο!
- Όταν επεκράτησαν οι πραξικοπηματίες, Δήμαρχος Χίου ήταν ο δικηγόρος Σωκράτης Χέλιος. Κάποιο πρωί εμφανίστηκε στα γραφεία της εταιρείας «Μιχαλινός» στον Πειραιά κρατώντας ένα μπλοκάκι και ήθελε να κόψει απόδειξη 3.000 δρχ. με το αιτιολογικό για να αντιμετωπιστούν τα έξοδα δεξίωσης που δόθηκε προς τιμήν του πραξικοπηματία Στυλ. Πατακού κατά την επίσκεψη του στη Χίο. Ο διευθυντής και διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας, μακαρίτης Νίκος Μίχαλος, ένας Άγιος άνθρωπος στον οποίο απευθύνθηκε, του είπε να συναντηθούν προς τούτο στο γραφείο της Χίου, όπου θα μετέβαινε λίαν συντόμως, γνωρίζοντας ότι κάτι τέτοιο δεν επρόκειτο να συμβεί, και έτσι ο Δήμαρχος αποχώρησε άπρακτος!
- Οι πραξικοπηματίες κυκλοφόρησαν και χουντικά κέρματα.
- Υπήρχε απόφαση οι Χουντικοί να ενταφιάζονται σε εμφανή σημεία στα νεκροταφεία.
- Με πρωτοβουλία του πραξικοπηματία Στυλ. Πατακού εορτάζετο η πολεμική αρετή των Ελλήνων επί ένα έτος.
- Το περίφημο “slogan” «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών» του δικτάτορα Γεωργίου Παπαδόπουλου, γραμμένο με κεφαλαία γράμματα σε πινακίδες, δέσποζε σε καίρια σημεία. Ο μακαρίτης Γεώργιος Παπανδρέου, σχολιάζοντας το, το γελοιοποίησε προσθέτοντας τη φράση «καθολικά διαμαρτυρoμένων».
- Από την 21 Απριλίου, 1967, που εγκαταστάθηκαν οι δικτάτορες, η Ευρωπαϊκή Ένωση διέκοψε τη χορήγηση της σημαντικής ετήσιας οικονομικής βοήθειας που χορηγούσε στην Ελλάδα για να μπορέσει να γίνει πλήρες μέλος της Ε.Ο.Κ.. Έτσι για επτά χρόνια η Ελλάδα έχανε αυτή την οικονομική ενίσχυση επειδή δεν είχε δημοκρατική διακυβέρνηση. (πηγή πληροφόρησης περιοδικό ΤΙΜΕ).
- Ο «ακροατής» (Αθανάσιος Κανελλόπουλος) με καθημερινές δημοσιεύσεις στο «ΒΗΜΑ» (28.04.1972- 16.11. 1973) στη στήλη «Αντίλαλοι» διακωμωδούσε και καυτηρίαζε τόσο το «αδιάβλητο» δημοψήφισμα του 92% της 29.09.1968 για το Σύνταγμα όσο και την αναγκαιότητα της Συμβουλευτικής Επιτροπής της Χούντας, όσο γίνεται πιο συγκεκαλυμμένα λόγω της υφισταμένης λογοκρισίας, με την ζηλευτή τέχνη της γραφής που τον διέκρινε.
- Το α) «Από σήμερον και μέχρι νεωτέρας διαταγής» και β) «Αποφασίζομεν και διατάσσομεν» καθημερινά μας υπενθύμιζαν τη… δημοκρατικότητα του τυραννικού καθεστώτος.
- Ο μέγας μουσουργός Μίκης Θεοδωράκης στα χρόνια της Χούντας, εξόριστος ή κρατούμενος ων, έγραψε «Τα Τραγούδια Του Αγώνα».
- Ο ενσαρκωτής της αντίστασης κατά της Χούντας, Αλέξανδρος Παναγούλης, έχασε τη ζωή του σε πολυσυζητημένο τροχαίο την Πρωτομαγιά του 1976.
- Στα χρόνια της Χούντας κυκλοφορούσαν διάφορα ανέκδοτα μεταξύ των πολιτών. Εκείνο που έμεινε στη μνήμη μου, καθότι “septuagenarian” (75ετής), είναι το ακόλουθο: Η Ελλάδα θα μετονομαστεί Πατακιστάν για να τιμηθεί … η προσωπικότητα, … το έργο και … η προσφορά του δεύτερου τη τάξει χουντικού Στυλιανού Πατακού.
- Επί κυβερνήσεως Γεωργίου Παπανδρέου απεστάλησαν, με κάθε μυστικότητα, τμήματα Στρατού στην Κύπρο. Ο δικτάτορας, Γεώργιος Παπαδόπουλος, αιφνιδίως τα απέσυρε. Και ο σχολιασμός του Γέρου της Δημοκρατίας: «Οι φαύλοι εξόπλισαν την Κύπρο και οι ενθοσωτήρες την αφόπλισαν».
- Επάνοδος στην ομαλότητα. Ο Εθνάρχης Κων/νος Καραμανλής μετά την τραγωδία της Κύπρου, κληθείς, επανέκαμψε από το εξωτερικό τον Ιούλιο του 1974, για να αντιμετωπιστεί το τραγικό αδιέξοδο στο οποίο είχε περιέλθει η χώρα και να οδηγηθεί ο τόπος σε εκλογές. Απήλλαξε δε τους συνεργάτες της Χούντας, ο αριθμός των οποίων κάθε άλλο παρά ευκαταφρόνητος ήταν, από κάθε κατηγορία, με το περίφημο «Στιγμιαίο το αδίκημα».
Ο ΠΑΡ’ ΟΛΙΓΟΝ … ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΚΑΙ Η ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ ΤΟΥ ΡΟΜΑΙΝ ΑΡΓΥΡΟΥΔΗ
- Ο Στυλ. Πατακός επανειλημμένα είχε δημόσια προτείνει ο Ολυμπιακός να μετονομαστεί σε Οικουμενικός, κάτι που θεωρούσα εξοργιστικό.
- Πρόεδρος του Ολυμπιακού είχε τοποθετηθεί από τη Χούντα ο Συνταγματάρχης Κων/νος Μπουζάκης. Το άτομο αυτό φοβόταν τα αεροπορικά ταξίδια, τα οποία και απέφευγε. Κατά τη διάρκεια της προεδρίας του και μετά το πέρας ποδοσφαιρικού αγώνα που παρακολούθησε στη Βόρεια Ελλάδα, κατά την επιστροφή του οδικώς στην Αθήνα σκοτώθηκε σε τροχαίο ατύχημα.
- Αρχηγός του ποδοσφαιρικού τμήματος του Ολυμπιακού είχε τοποθετηθεί από τη Χούντα ο Αντισυνταγματάρχης Δημήτριος Παπαποστόλου, ο οποίος καθόταν στον πάγκο μαζί με τους αναπληρωματικούς ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού.
- Τα χρόνια εκείνα που δεν υπήρχε τηλεόραση έπρεπε κανείς να πάει στο γήπεδο για να παρακολουθήσει κάποιον ποδοσφαιρικό αγώνα. Όταν δε ο αγώνας ήταν σημαντικός, η εξασφάλιση εισιτηρίου ήταν πολύ δύσκολη. Θυμάμαι, λοιπόν, ότι πριν από έναν τέτοιο σημαντικό παιχνίδι, το 1968, είχα στηθεί περίπου επί τρίωρο έξω από τα εκδοτήρια στου Σταδίου Καραϊσκάκη, στον Πειραιά, για να αγοράσω ένα εισιτήριο. Ήμουν στην κεφαλή της ουράς, όπου ξάφνου εμφανίζονται από το πουθενά 4-5 υπαξιωματικοί του Στρατού Ξηράς και αρχίζουν, δήθεν, να συνομιλούν μεταξύ τους σε κύκλο, δίπλα από την κεφαλή της ουράς. Τότε ρώτησα ένα χωροφύλακα, υπεύθυνο της τήρησης της τάξης της σειράς προτεραιότητας «εδώ θα μείνουν, δεν θα μπουν στη σειρά;» Και η απάντηση του χωροφύλακα: «έχουμε εντολή να εξυπηρετούμε τις ένοπλες δυνάμεις». Έτσι οι υπαξιωματικοί ήταν οι πρώτοι που αγόρασαν εισιτήρια, παρότι ήλθαν περίπου τρεις ώρες μετά από εμένα και δεν περίμεναν περισσότερο από πέντε λεπτά της ώρας.
- * Την περίοδο της δικτατορίας στην ποδοσφαιρική ομάδα του Ολυμπιακού αγωνίζονταν ο Ελληνογάλλος ποδοσφαιριστής Ρομαίν Αργυρούδης. Αυτός ο ποδοσφαιριστής κάποτε μετέβη στη Γαλλία για ολιγοήμερη παραμονή. Επειδή κατά την εκεί παραμονή του, ερωτηθείς από δημοσιογράφους, έκανε δηλώσεις που αφορούσαν την κατάσταση στην Ελλάδα, η Χούντα του απαγόρευσε να επιστρέψει. Έτσι ο Ολυμπιακός - και κατ’ επέκταση το ελληνικό ποδόσφαιρο - στερήθηκε των υπηρεσιών ενός έξοχου ποδοσφαιριστή.
- Ο χουντικός Στυλιανός Πατακός παρακολουθούσε επίσημο αγώνα ποδοσφαίρου μεταξύ ΠΑΟ- Ολυμπιακού στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας το 1968. Κάποια στιγμή, χωρίς να συντρέχει λόγος, διέκοψε τον αγώνα, κάλεσε τον ποδοσφαιριστή του Ολυμπιακού Γιώργο Σιδέρη και του σύστησε να αγωνίζονται ηρεμότερα.
- «Κάθε πόλη και γήπεδο, κάθε χωριό και γυμναστήριο» ήταν το “motto” του «αναμορφωτή» του αθλητισμού, χουντικού συνταγματάρχη Κων/νου Ασλανίδη.
- Ο τελικός αγώνας ποδοσφαίρου Κυπέλλου Ελλάδας μεταξύ Παναθηναϊκού- Ολυμπιακού που διεξήχθη στο στάδιο Γεώργιος Καραισκάκης, στις 9 Ιουλίου 1969, παίχτηκε «στα ζάρια». Η Χούντα αποφάσισε σε περίπτωση ισοπαλίας «να στρίψουν τη δεκάρα» για να αναδειχθεί ο νικητής. Τυχερός του «ΛΟΤΤΟ» ο ΠΑΟ! Σε πελάγη ευτυχίας ο αρχηγός του «τριφυλλιού» Μίμης Δομάζος, για την…πανάξια κατάκτηση του τροπαίου!
Ο ΕΞΑΝΑΓΚΑΣΜΟΣ ΣΕ ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ ΑΠΟ ΤΗ ΣΧΟΛΗ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ΕΜΠΟΡΙΚΟΥ ΝΑΥΤΙΚΟΥ
Υπηρετούσα στην Ανωτέρα Δημόσια Σχολή Εμπορικού Ναυτικού Μηχανικών Χίου σαν καθηγητής Αγγλικής με σχέση εργασίας Ιδιωτικού Δικαίου αορίστου χρόνου. Το έτος 1973 εξαναγκάστηκα σε παραίτηση από το δικτατορικό καθεστώς. Ο εξαναγκασμός μου σε παραίτηση ήταν απόρροια κάποιας δράσης μου, που δεν ήταν αρεστή στη Χούντα. Τοποθετήθηκε άλλος καθηγητής στη θέση μου, 28 μέρες προτού υποβάλω την παραίτηση μου. Για το ιστορικό αναφέρω ότι ο τότε Αντιπλοίαρχος Λ.Σ., Χρυσανθακόπουλος Ι., ήταν διευθυντής του Τμήματος Ναυτικής Εκπαίδευσης του Υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας και υποδιευθυντής/ εισηγητής ο Αντιπλοίαρχος Λ.Σ. Βλάχος Αντώνιος .(Μεταπολιτευτικά τον συναντάμε, με το βαθμό του Πλοιάρχου, στη θέση του Διευθυντή του ίδιου Τμήματος). Διοικητής δε στην ΑΔΣΕΝ/Μ/Χίου ήταν ο Υποπλοίαρχος Λ.Σ. Κορομάντζος Αλέξανδρος, ένα άτομο που ποτέ δεν θα ήθελα να ξανασυναντήσω, αυτό το τονίζω και το υπογραμμίζω. Μετά την «κατάρρευση» της Χούντας και κατόπιν σχετικής αιτήσεώς μου, η Επιτροπή του άρθρου 12 του Ν.1232/1982 με το με ημερομηνία 10/11/1982 πρακτικό της συνεδρίασής της έκανε ομόφωνα δεκτή την αίτηση μου, ότι πράγματι εξαναγκάστηκα σε παραίτηση. Για να ενεργοποιηθεί όμως η ομόφωνη αυτή απόφαση της Επιτροπής, έπρεπε ακολούθως το Υ.Ε.Ν. να εκδώσει απόφαση αποκατάστασης και επαναφοράς μου στην Υπηρεσία. Εδώ συνάντησα πρωτοφανή κωλυσιεργία εκ μέρους των ανδρών του Λιμενικού Σώματος που υπηρετούσαν στο Τμήμα Ναυτικής Εκπαίδευσης του Υ.Ε.Ν. και πεισματικά απέφευγαν να εκδώσουν τη σχετική απόφαση. Αξίζει να αναφερθεί το πρωτόγνωρο και πρωτάκουστο, το Υπουργείο Γεωργίας με το αρ. πρωτ. 319738/26-10-1984 έγγραφο του να υποδεικνύει στο Υ.Ε.Ν. ότι έπρεπε να εκδώσει την προαναφερόμενη απόφαση επαναφοράς μου στην Υπηρεσία, δηλαδή το αυτονόητο. Θα ήταν παράλειψη να μην αναφέρω ότι ο Πλωτάρχης του Λιμενικού Σώματος Πουλημένος Α., που υπηρετούσε τότε στη Διεύθυνση Ναυτικής Εκπαίδευσης του Υ.Ε.Ν., ήταν ο μοναδικός αξιωματικός που παρόλο άγνωστος μου, μου συμπαραστάθηκε και ενδιαφέρθηκε για την περίπτωση μου. Του οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ! Κατά πληροφορίες, λίγο αργότερα, αποστρατεύτηκε τη αιτήσει του, γεγονός που ουδόλως με εξέπληξε. Τελικά το θέμα τακτοποιήθηκε μετά εξαετίας, έπειτα από ενέργειες του μακαρίτη βουλευτή Χίου, Αθανάσιου Βαρίνου, με την έκδοση του με αρ. πρωτ. 4311.2/142/89-09 Οκτωβρίου 1989 εγγράφου του ΥΕΝ, υπογεγραμμένου από τον Διευθυντή Σπουδών Γεώργιο Μαργέτη (ΠΕ - Α'), όπου αναφέρεται ότι επανέρχομαι στην Υπηρεσία ως μηδέποτε απομακρυνθείς (ΦΕΚ 210/28.9.89 Τεύχος Γ΄). Δυστυχώς απαιτήθηκαν έξι ολόκληρα χρόνια ανείπωτης ταλαιπωρίας για να ολοκληρωθεί μια διαδικασία που μπορούσε και έπρεπε να έχει περατωθεί αυθημερόν!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου