Κύριος στόχος αυτού του βιβλίου, όπως και ο τίτλος του αφήνει να διαφανεί πίσω από το δίστιχο του δετού, «Ας τραγουδήσω και ας χαρώ, του χρόνου ποιος το ξέρει…», είναι η κατά το δυνατόν πληρέστερη καταγραφή και συστηματική παρουσίαση πεζών και έμμετρων κειμένων της Λαογραφίας και προφορικής Παράδοσης του χωριού. Συνθέτες και δημιουργοί αυτού του μοναδικού και πλούσιου πολιτισμικού υλικού είναι τόσο ο ανώνυμος Καλαμωτούσης όσο και οι αυτοδίδακτοι επώνυμοι πεζογράφοι και ποιητές του χωριού, στην προσπάθειά τους να εκφράσουν τις συνθήκες, τις δυσκολίες, τις ανάγκες, τους καημούς και τους πόθους μιας πρωτόγονης και σκληρής αγροτικής ζωής. Άθελά τους, κατόρθωσαν έτσι να μεταφέρουν στις μελλοντικές γενιές νοήματα, αξίες, αισθητικές και τρόπους κοινωνικής συνύπαρξης μιας άλλης εποχής, που σχεδόν καμία σχέση δεν έχει μ’ αυτή που βιώνουμε σήμερα.
Το πόνημα αυτό απαρτίζεται από τρία διακριτά μέρη:
Στο πρώτο μέρος, παρουσιάζονται τα κείμενα που συνέθεσαν επώνυμοι και ανώνυμοι Καλαμωτούσοι, αφηγούμενοι ιστορίες, συμβάντα, εμπειρίες, εικόνες και δρώμενα που βίωσαν οι ίδιοι ή μεταφέρθηκαν σ’ αυτούς μέσα από υπάρχοντα γραπτά ντοκουμέντα και την προφορική Παράδοση του χωριού μας.
Στο δεύτερο μέρος, ο έμμετρος πλούτος του παλιού χωριού που χαρακτήριζε και συνόδευε την καθημερινή ζωή, αλλά και τα μεγάλα συμβάντα της ατομικής και κοινωνικής ζωής, παρουσιάζεται με θρησκευτική ευλάβεια και σεβασμό σ’ αυτούς που τα δημιούργησαν και τα έζησαν.
Στο τρίτο μέρος γίνεται μια διαχρονική παρουσίαση της ευεργεσίας στην Καλαμωτή, στην οποία το σύγχρονο χωριό οφείλει την πρόοδο και την ευημερία του αλλά, ταυτόχρονα, και μερικά από τα προβλήματα που αντιμετωπίζει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου