Αφήνοντας πίσω την πολύβουη τα καλοκαίρια Κώμη επιλέγω τον ανηφορικό δρόμο που οδηγεί στον λίθινο λόφο του προφήτη Ηλία! Η χερσόνησος που σχηματίζεται τέμνει τα νότια του νησιού σε δύο διαφορετικούς κόσμους! Στα βόρεια απλώνεται χρυσή άμμος και στα νότια στοιβάζονται λευκοί κι άλλοτε κόκκινοι - μαύροι ογκόλιθοι που σχηματίζουν τον ειδυλλιακό κλειστό κόλπο του Εμπορειού ! Ο δρόμος φθάνει μέχρι τα πενήντα περίπου μέτρα υψόμετρο κι από εκεί ένα λιθόστρωτο φυσικό μονοπάτι οδηγεί στην κορυφή μετά από εκατόν εξήντα σχεδόν μέτρα! Φυλάσσεται από τις καυτές αχτίδες του ηλίου, τον άνεμο, τους θάμνους που κλείνουν το πέρασμα κι από λογής μαύρες μόνο πεταλούδες! Καθώς προσέχεις τα βήματα σε σφιχταγκαλιάζουν που και που μεταξένιοι ιστοί από αράχνες ! Σημάδι ότι άλλοι πριν από εδώ δεν πέρασαν, τουλάχιστον πρόσφατα! Μέσα στα τόσο ανηφορικά ζιγκ ζαγκ μετράς τις βαθιές ανάσες ! Ώσπου το ξωκλήσι του προφήτη Ηλία σαν ακρόπολη εμφανίζεται μπροστά σου ! Από κάτω ακριβώς ένα με τα βράχια τα ερείπια του ναού της Αθηνάς.
Ο σκαρφαλωμένος οικισμός προϊστορικός, φθάνει στην εποχή του χαλκού κι ιστορικά συνεχίζει ... Αποτραβώντας το βλέμμα από την δαντελωτή βάση του λόφου, που σχηματίζει ένα ιδιαίτερο καμβά ζωγραφικής με ζωντανά χρώματα, το βλέμμα κυριολεκτικά αφήνεται στο μπλε της θάλασσας! Τότε αντιλαμβάνεσαι γιατί ο άνθρωπος έβαλε εδώ τους Θεούς του, από τον ναό της Αθηνάς μέχρι το ξωκλήσι της ορθοδοξίας! Το βλέμμα τότε πως γίνεται και παίρνει φτερά αφήνει τις τρεις διαστάσεις και ταξιδεύει ελεύθερο! Αφετηρία το Βενέτικο! Συνεχίζει για την Ικαρία ! Κι από εκεί στην συστάδα των Φούρνων! Την Θύμαινα! Συνεχίζει αβίαστα πάνω από όλη την Σάμο ! Για πότε φθάνει στον κόλπο της Εφέσου και πίσω πάλι στην χρυσή Κώμη! Τότε είναι που αφαρείσαι! Η διάσταση του χρόνου παγώνει! Το βλέμμα σαν λευκός γλάρος αέναα συνεχίζει τους κύκλους πάνω απ' το Αιγαίο πέλαγος! Καβάλα στα φτερά του πηδάει κι η ψυχή, το πνεύμα απόλυτα ελευθερώνεται!
Ο λόφος του προφήτη Ηλία στα Νοτιόχωρα κρύβει μια δυναμική, μια ανεξίτηλη πηγή ενέργειας ! Την ώρα της αποχώρησης όλη αυτή την γαλήνη παροδικά την έσπαγε το ρυθμικό κράξιμο από δύο κοράκια! Πως το έφερε και με συνόδευσαν σε όλο το ζιγκ ζαγκ του μονοπατιού μέχρι την βάση του λόφου !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου