Αναδημοσιεύω την ανάρτηση που έκανα πριν πέντε χρόνια την Τετάρτη 11 Οκτώβρη 2017,αλλά δυστυχώς δεν έγινε τίποτα.
Οι δύο αυτοδιοικητικές μεταρρυθμίσεις. του Καποδίστρια και του Καλλικράτη έγιναν προφανώς για δύο λόγους.
α.να μειωθούν τα έξοδα της διοικητικής λειτουργίας του κράτους και
β. να αυξηθεί η αποτελεσματική των αναπτυξιακών πρωτοβουλιών της Περιφέρειας.
Με την λογική της σύγχρονης ανάπτυξης το κράτος έδωσε προτεραιότητα στις υποδομές και η οικονομία ξεπέρασε τα όρια των τοπικών κοινωνιών. Εδικά οι συγκοινωνίες ένωσαν τους χώρους που αποτελούσαν τους παράλληλους μικρόκοσμους της επαρχίας.
Οι παλαιοί Δήμοι δεν διέθεταν ούτε την τεχνογνωσία, ούτε τα χρήματα, ούτε τον εξοπλισμό για έργα μεγαλύτερης κλίμακας. Όμως η ορθότητα των πολιτικών επιλογών δεν κρίνεται μόνο από την ορθολογική λογική αλλά και από την πείρα. Γιαυτό η πολιτική αποτελεί μία συνεχή λειτουργία και όχι δέσμη εφάπαξ λύσεων.
Η πείρα απέδειξε τελικά, ότι τα οφέλη από την γεωγραφική επέκταση των Δήμων στα όρια των παλαιών Νομών ωφέλησαν μόνο τα κεντρικά ταμεία του κράτους το οποίο περιόρισε τα έξοδα του αλλά εζημίωσε τις αναπτυξιακές προοπτικές της περιφέρειας.
Είναι άλλο πράγμα η τοπική αυτοδιοίκηση και άλλο η περιφερειακή κρατική διοίκηση. Η τοπική αυτοδιοίκηση είναι πρώτα απ΄όλα ο στυλοβάτης της κοινωνικής συνοχής της κάθε τοπικής κοινωνίας. Ασκεί πρώτα απ΄όλα κοινωνικό ρόλο, ενθαρρύνει την συνεργασία του τοπικού πληθυσμού και αυξάνει το ενδιαφέρον των ντόπιων για συμμετοχή στα κοινά.
Η ανάπτυξη δεν είναι κατά πρώτο λόγο θέμα κεντρικών γραφείων αλλά ενδιαφέρον και ευθύνη για την αξιοποίηση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της κάθε τοπικής κοινωνίας.
Η Χίος μας είναι μια δυναμική κοινωνία με πολλές ανεκμετάλλευτες ευκαιρίες, που περιμένουν της τοπικές συνεργασίες για να ξεκινήσει η αξιοποίηση τους. Η έννοια του αρχαίου ελληνικού Δήμου μόνο στα όρια των τοπικών κοινωνιών μπορεί να λειτουργήσει.
Γι αυτούς του λόγους και με την πείρα που έχω αποκτήσει ως αυτοδιοικητικός και εκδότης τοπικής ηλεκτρονικής εφημερίδας κρίνω ότι η δημιουργία τριών Δήμων θα δώσει νέα ώθηση στην ανάπτυξη του τόπου μας που τόσο το έχει ανάγκη.
Μιχάλης Κανάριος του Γεωρ.
Τέως Κοινοτικός Σύμβουλος
Κοινότητας Καλαμωτής
Επίσης αναδημοσιεύω άρθρο του Καθηγητή Ηλία Φιλιππίδη για το ίδιο θέμα,στην ανάρτηση που έκανα την Τετάρτη 11 Οκτωβρίου 2017
Τρείς Δήμοι για τη Χίο, του Παν/κού Καθηγητή Κοινωνιολογίας Ηλία Φιλιππίδη
Ένα βασικό αξίωμα της κοινωνιολογίας λέει: ό,τι προέρχεται εκ των άνω, αντιπροσωπεύει το κράτος και ό,τι προέρχεται εκ των κάτω, αντιπροσωπεύει την κοινωνία.
Ασφαλώς οι δύο αυτοί πόλοι της υποστάσεως του κάθε κράτους αλληλοσυμπληρώνονται αλλά η χρυσή τομή της ισορροπίας κατανομής της μεταξύ τους ευθύνης είναι ένα διαχρονικό ζητούμενο, το οποίο πρέπει να επαναπροσδιορίζεται και να αξιολογείται ανάλογα με τις εξελίξεις. Επίσης ο επαναπροσδιορισμός αυτής της ισορροπίας δεν πρέπει να γίνεται μονομερώς εκ μέρους του κράτους αλλά κατόπιν διαλόγου με τις Τοπικές κοινωνίες.
Η δομή του κράτους μας χαρακτηρίζεται δυστυχώς από έντονο έλλειμμα δημοκρατικότητας. Δύο λόγοι αφορούν το θέμα μας:
α. το έλλειμμα συμμετοχής των πολιτών και της κοινωνίας στις πολιτικές διαδικασίες λήψεως των αποφάσεων που μας αφορούν και
β. το έλλειμμα αποκεντρώσεως στην σχέση κέντρου και περιφέρειας. Είναι άλλο πράγμα η Τοπική αυτοδιοίκηση και άλλο η διοικητική αποκέντρωση. Αυτό που υπάρχει σήμερα στην Ελλάδα είναι περισσότερο διοικητική αποκέντρωση. Αυτή την έννοια έχουν οι δύο « αυτοδιοικητικές » μεταρρυθμίσεις « Καποδίστριας » και « Καλλικράτης ».
Αποτέλεσμα του δημοκρατικού ελλείμματος του Ελλαδικού κράτους είναι:
α. η ανικανότητά μας να αξιοποιήσουμε τα πολλά και ανεκμετάλλευτα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας μας και
β. το έλλειμμα συνεργασίας των πολιτών στο πλαίσιο της κάθε Τοπικής κοινωνίας. Ο συγκεντρωτισμός της εξουσίας αναπαράγει τον ατομοκεντρισμό και την ιδιοτέλεια των Ελλήνων και όχι την συνεργασία, την εμπιστοσύνη και την προσφορά στο σύνολο, όπως παλαιά στις ελληνικές κοινότητες.
Έχοντας γνωρίσει το όμορφο νησί της Χίου και ιδιαίτερα μέσα από την εμπειρία του Λαϊκού Πανεπιστημίου Καλαμωτής, βρίσκω πολύ σωστή την πρόταση για τον χωρισμό του νησιού σε 3 Δήμους.
Η ανάπτυξη της Ελλάδας σήμερα, ακόμη και λόγω της κρίσεως, απαιτεί πολλαπλές ταχύτητες, με παράλληλες ποιοτικές πρωτοβουλίες χαμηλού κόστους. Αυτές μόνο από την ενεργοποίηση των Τοπικών κοινωνιών μπορούν να προέλθουν.
Αυτό δυστυχώς που δεν έχει γίνει κατανοητό στην Ελλάδα, είναι ότι η ανάπτυξη προέρχεται πρωταρχικός εκ των κάτω. Αυτό λέει η αρχή της επικουρικότητας: ό,τι δεν μπορεί να κάνει ο δήμος, το αναλαμβάνει ο νομός. Ό,τι δεν μπορεί να κάνει ο νομός, το αναλαμβάνει η περιφέρεια. Ό,τι δεν μπορεί να κάνει η περιφέρεια, το αναλαμβάνει το κράτος.
Ας γίνει η Χίος ένα τέτοιο δημιουργικό παράδειγμα δημοτικής ανασυγκροτήσεως με βάση την πανάρχαια παράδοση του ελληνικού κοινοτισμού, στον οποίο ο Ελληνισμός οφείλει τόσο την διάρκειά του, όσο και την δημιουργικότητά του.
Αθήνα, 10 Οκτωβρίου 2017
Ηλίας Φιλιππίδης
Παν/κός καθηγητής κοινωνιολογίας
filippidis103@yahoo.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου