Σε τούτον εδώ τον τόπο που λέγεται Ελλάδα η κυκλοθυμία είναι χαρακτηριστικό μας
γνώρισμα. Για πολλά ζητήματα αποτελούμε παράδειγμα προς μίμηση και για άλλα προς αποφυγή. Στη δεύτερη αυτή κατάσταση βρισκόμαστε κάθε φορά που, ετσιθελικά και εγωιστικά, αρνούμαστε να αναλάβουμε τις ευθύνες μας για κάτι που εμείς φταίμε και δηλώνουμε ανερυθρίαστα ότι μας φταίνε οι άλλοι.
Τις τελευταίες ημέρες αυτό που συμβαίνει στη Χίο αγγίζει τα όρια της τρέλας. Πλείστοι όσοι κατηγορούν τον Δασάρχη για την εξάπλωση της φωτιάς. Γιατί ? Επειδή, λένε, τηρεί υποδειγματικά τη Νομοθεσία και δεν επέτρεπε την υλοτομία και την διάνοιξη δρόμων εκεί που δεν προβλεπόταν. Μάλιστα, δέχθηκε δριμεία
επίθεση από τον Περιφερειάρχη για τούτο. ΄΄Φάουλ΄΄ του Περιφερειάρχη ο οποίος δεν γνωρίζει τι συμβαίνει στη Χίο και προφανώς έτσι του είπαν να πει κάποιοι άλλοι… Είναι πρωτοφανές αυτό που συμβαίνει. Μιλάμε καθημερινά για τη διαφθορά στο δημόσιο, για υπαλλήλους που δεν τηρούν τη νομιμότητα και για την πάταξη όλου αυτού
του κατεστημένου που έχει γίνει καρκίνωμα της ελληνικής δημόσιας διοίκησης. Και σήμερα, έχοντας στη Χίο έναν Δασάρχη που τηρεί τη νομιμότητα, ζητούν κάποιοι ανίδεοι αιρετοί και πολίτες να τον εξοντώσουν επειδή εφαρμόζει τους Νόμους
!!!
Κανένας δεν αντιλέγει ότι η δασική νομοθεσία μπορεί να έχει λάθη, ελλείψεις ή ότι χρειάζεται αναθεώρηση. Όμως, άλλο αυτό και άλλο να τα βάζει κάποιος με έναν κρατικό λειτουργό επειδή κάνει καλά τη δουλειά του.
Κανένας, βεβαίως, δεν απάντησε στο ερώτημα ποια έργα έγιναν μέσω των ΠΣΕΑ της Τοπικής Αυτοδιοίκησης - εν γένει - στο σύνολο του νησιού (πρώην Δήμων και Περιφέρειας) τα τελευταία πέντε χρόνια. Όπως, επίσης, κανένας δεν απάντησε στους ισχυριζόμενους ότι, λόγω μη ύπαρξης αντιπυρικών ζωνών (κάτι που δεν ισχύει) κάηκαν τα πάντα, πώς είναι δυνατόν να προχώρησε η φωτιά από αγροτικούς, περιφερειακούς, επαρχιακούς δρόμους, χωματόδρομους, τσιμεντένιους, ασφαλτοστρωμένους, διαζώματος και πλάτους αρκετών μέτρων και να συνέχισε ? Άρα το επιχείρημα αυτό είναι γελοίο.
Εν κατακλείδι, εκείνο που σκέπτεται κανείς είναι ότι, εάν υπήρχε ίχνος ευαισθησίας και
ήθους, οι κατήγοροι του Δασάρχη έπρεπε, αν μη τι άλλο, να κλείσουν το στόμα τους. Αλλά το γεγονός ότι είναι λαλίστατοι αποτελεί και αυτό ένδειξη της δικής τους ενοχής.-
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου