Ψηλά στην ημερήσια διάταξη των συζητήσεων των ηγετών κρατών, οικονομίας και επιστημών είναι η τέταρτη βιομηχανική επανάσταση και πώς αυτή θα επηρεάσει τη παγκόσμια κοινότητα σε όλο το φάσμα της κοινωνικής, οικονομικής, πολιτικής, επιστημονικής κλπ. ζωής των ανθρώπων και συστημάτων.
Η πρώτη βιομηχανική επανάσταση ξεκίνησε το 1784 με τις εφαρμογές του ατμού στην παραγωγή, η δεύτερη έναν αιώνα περίπου αργότερα με την εφαρμογή του ηλεκτρισμού στην ζωή και την βιομηχανία και η τρίτη από το τέλος της δεκαετίας του 1960 με την χρήση των ηλεκτρονικών εφαρμογών.
Η τέταρτη δημιουργείται, κτίζεται πάνω στην τρίτη με τις ψηφιακές εφαρμογές, την τρισδιάστατη τεχνολογία, την νανοτεχνολογία, την ρομποτική, την τεχνητή νοημοσύνη, την εικονική πραγματικότητα, τα νέα υλικά, τη βιολογία κλπ.
Η επαναστατική και ραγδαία αυτή εξέλιξη των πραγμάτων, η οποία γνωρίζουμε ότι έχει πάρει ήδη το δρόμο της, δεν είναι απλά η επόμενη φάση της λεγόμενης τρίτης βιομηχανικής επανάστασης. Πρόκειται για μια ιδιαίτερα κρίσιμη καμπή στην ιστορική διαδρομή του ανθρώπου όπου οι εθνικές κυβερνήσεις αλλά και η παγκόσμια «διακυβέρνηση» αν δεν σταθούν στο ύψος των περιστάσεων η ανθρωπότητα θα βρεθεί απέναντι σε πολύ σοβαρές προκλήσεις.
Στην νέα τεχνολογική εποχή που διαμορφώνεται ανάμεσα σε αιματηρές (όπως πάντοτε βέβαια) γεωπολιτικές διελκυστίνδες είναι βέβαιο ότι επηρεάζονται όλες οι διεργασίες στη διεύθυνση, την διοίκηση και διακυβέρνηση της παραγωγής, της οικονομίας, όπου πρώτο ρόλο πλέον θα έχει στην αγορά, στην εργασία και στην επιτυχία κάθε επιχειρηματικού προγράμματος το «ταλέντο» και η καινοτομία παρά το «κεφάλαιο» και με δυο κατηγορίες εργαζομένων: των χαμηλής εξειδίκευσης/χαμηλά αμειβομένων και υψηλής εξειδίκευσης/υψηλά αμειβομένων (low skills-low pay και high skills-high pay).
Τα κράτη με στρατηγική και στόχους σχεδιάζουν και δραστηριοποιούνται από καιρό αφενός για το «μερδικό» τους στην πίτα, αφετέρου για την αντιμετώπιση των απόνερων, των επιπτώσεων από τις εξελίξεις, με επανασχεδιασμό στην εκπαίδευση, στην κατάρτιση, με αλλαγές στο νομικό τους πλαίσιο, στην ασφάλεια, στην κοινωνική ασφάλιση, στις διακρατικές σχέσεις και συμμαχίες κλπ.
Τέτοιου είδους θέματα και πολλά άλλα σχετικά θα κουβεντιαστούν στο Davos μεταξύ των ηγετών των χωρών και των leaders της παγκόσμιας οικονομίας οι οποίοι προσέρχονται με ανάλογη προετοιμασία.
Η χώρα μας μετά από έξι και πλέον έτη οικονομικού και κοινωνικού μαρασμού προσέρχεται στο μεγαλύτερο οικονομικό forum του κόσμου με εκπρόσωπο ακαθόριστης πολιτικής χροιάς, με Πρωθυπουργό κυβέρνησης ιδεοληψιών του προ-περασμένου αιώνα, δίχως σύγχρονες προτάσεις ανάπτυξης, με φιλοσοφία εκπαιδευτικού προγράμματος που δεν απαντιέται πια σε σύγχρονη χώρα και αποξενωμένο από τις άλλες πολιτικές δυνάμεις.
Οι άλλοι αρχηγοί θα κουβεντιάζουν μεταξύ τους για τα άστρα και ο κ. Τσίπρας για τη συμμετοχή ή όχι του ΔΝΤ στα δανεικά.
Ο μεγαλύτερος κίνδυνος για τη χώρα μας στο περιβάλλον που μεταλλάσσεται ταχύτατα είναι η ανεργία των νέων. Ήδη η έλλειψη εργασιακής εμπειρίας στους νέους μας από την μακροχρόνια ανεργία, τους έχει οδηγήσει στα όρια πλέον της αποδοχής τους στην αγορά, πρόβλημα που επιδεινώνεται «γεωμετρικά» με τη ραγδαία και συνεχή εξέλιξη των τεχνολογιών και τις ολοένα μεγαλύτερες απαιτήσεις της αγοράς.
Ολόκληρες γενιές κινδυνεύουν να χαθούν οριστικά με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την δημοσιοοικονομική, δημογραφική, εθνική κλπ. υπόσταση της χώρας. Και μέσα σε αυτό το «κρίσιμο» περιβάλλον η Ελλάδα παρέδωσε στο «πνεύμα» των κ. Καμμένου και Τσίπρα για την επανατοποθέτησή της στο νέο κόσμο.
Νοσεί ο κ. Τσίπρας και η συντροφιά του από ένα αποχαυνωτικό μιθριδατισμό που τον έχει τυφλώσει και αδυνατεί να δει καθαρά την ταπεινωτική θέση μας στο διεθνές περιβάλλον. Για την Χώρα μας η συντομότερη απομάκρυνση της σημερινή «σκουριασμένης» κυβέρνησης που βλέπει ως ταξικό εχθρό κάθε πρωτοβουλία παραγωγής πλούτου, ανάπτυξης και ευημερίας και η οποία κατάντησε να πλασάρει ως επένδυση την δημιουργία hotspots/καταυλισμών, αποτελεί την μοναδική ελπίδα ανόρθωσης.
Σταύρος Μιχαηλίδης
Υποναύαρχος (ε.α.) Λ.Σ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου