Φοιτήτρια ετών 84

Η ΜΑΡΙΑ ΣΑΡΑΝΤΙΝΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΛΑΜΩΤΗ ΕΚΑΤΣΕ ΞΑΝΑ ΣΤΑ ΘΡΑΝΙΑ ΑΠΟΤΕΛΩΝΤΑΣ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΠΡΟΣ ΜΙΜΗΣΗ ΚΑΙ ΜΕΤΟΥΣΙΩΝΟΝΤΑΣ ΤΗ ΡΗΣΗ ΤΟΥ ΣΩΚΡΑΤΗ

«ΓΗΡΑΣΚΩ ΑΕΙ ΔΙΔΑΣΚΟΜΕΝΟΣ»

Το όνομα της ακούγεται κι εκείνη στητά και καμαρωτά κατευθύνεται προς την έδρα για την παραλαβή του πτυχίου της. Έτσι φαντάζομαστε τη Μαρία Σαραντινού, φοιτήτρια στο Ανοικτό Λαικό Πανεπιστήμιο να παραλαμβάνει τον τίτλο σπουδών της με γεμάτα συγκίνηση μάτια και τη δίψα της για γνώση και ζωή άσβεστη παρά τα 84 της χρόνια, ως γνήσια απόδειξη της ρήσης του Σωκράτη: «Γηράσκω αεί διδασκόμενος».

Είναι από τις γυναίκες που σε κερδίζουν με την πρώτη ματιά. Έχει μια φινέτσα και μια αρχοντιά διαφορετική. Ίσως να είναι και ο «πολίτικος» αέρας που τη διαπνέει.

Κυρίως όμως είναι μια γυναίκα παράδειγμα για όλους μας. Ένας άνθρωπος που παρά τα χρόνια του, 84 ετών, δεν το βάζει κάτω και συνεχίζει να μαθαίνει, να βελτιώνεται, να αναζητά και να γίνεται καλύτερος, αποτελώντας πηγή έμπνευσης για όλους εμάς.

Η 84χρονη Μαρία Σαραντινού είναι η μεγαλύτερη σε ηλικία φοιτήτρια του Ανοικτού Λαϊκού Πανεπιστημίου, που έληξε αισίως χθες το απόγευμα τις εργασίες του για φέτος. Στα χέρια της αυτή τη στιγμή θα κρατά άλλον ένα τίτλο σπουδών και θα τον

προσθέσει στην πλούσια συλλογή από σεμινάρια, διαλέξεις και ότι όποια άλλη επιμορφωτική εκδήλωση έχει παρακολουθήσει.Μαζί με την κ. Μαρία, τις διαλέξεις στο Ανοικτό Λαϊκό   Πανεπiστήμιο,παρακολούθησαν συνολικά 280 Χιώτες ανάμεσα στους οποίους και 8 κληρικοί.

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κωνσταντινούπολη. Τελειώνοντας το Ζάππειο παρθεναγωγείο ήθελε να συνεχίσει τις σπουδές της κι όπως ο αδερφός της να γίνει νομικός. Τα χρόνια εκείνα όμως οι σπουδές για τη γυναίκα ήταν περιττές. Έτσι με την άρνηση του πατέρα της περιορίστηκε στα του σπιτιού ενώ μετέπειτα ακολούθησε κι ένας γάμος κι αργότερα ακόμη η επιστροφή στην πατρίδα, την Ελλάδα και στην ιδιαίτερη πατρίδα, τη Χίο.Το προηγούμενο ίσως να αποτελεί και ένα της απωθημένο  γιαυτό ακόμη και τώρα αναζητά τη μόρφωση σε κάθε της μορφή κι εκδήλωση είτε μέσα από τις σελίδες ενός βιβλίου, είτε μέσα από μια διάλεξη, ένα σεμινάριο ή ακόμη κι από το Ανοικτό Λαϊκό Πανεπιστήμιο. " Δεν είναι ότι δεν έχω τι να κάνω τον ελεύθερο μου

χρόνο. Μου αρέσει να μαθαίνω.Ίσως και το ότι ήθελα αλλά δεν μπόρεσα να σπουδάσω να παίζει κάποιο ρόλο. μου αρέσει επίσης να είμαι με κόσμο. Δεν την μπορώ τη μοναξιά". λέει χαρακτηριστικά και συμπληρώνοντας "Λέω στις φίλες μου που είναι πανέξυπνες, γιατί δε διαβάζετε ένα βιβλίο, γιατί δεν έρχεστε μαζί μου, αντί να παίζετε χαρτιά ή να βλέπετε τα Τούρκικα στην τηλεόραση;"

Με την ίδια απλότητα κι αυτοπεποίθηση «κέρδισε» τους συμφοιτητές της στο  Λαϊκό Πανεπιστήμιο. «Με αγκάλιασαν όλοι με πολύ αγάπη. Περνάμε καλά.Ήταν πολύ ωραίο που έρχονταν διαφορετικός ομιλητής κάθε εβδομάδα και που άλλαζε το θέμα. Έτσι δεν ήταν κουραστικό.Είχε πολύ ενδιαφέρον. Σήκωνα το χέρι μου, μιλούσα κι έκανα παρεμβάσεις στους καθηγητές.Ήταν πολύ καλή εμπειρία κι αν ζω του χρόνου σίγουρα θα το επαναλάβω» είπε και με την τελευταία φράση έδειξε την αποφασιστικότητα της να συνεχίσει στον ίδιο δρόμο όσο ακόμη μπορεί.

Το παράδειγμα της κ. Μαρίας, το παράδειγμα των κληρικών και η συμμετοχή όλων των φοιτητών, 280 τον αριθμό στο λαϊκό Πανεπιστήμιο δείχνουν ότι υπάρχει θέληση για καλλιέργεια στον τόπο μας. ότι υπάρχουν σόροι που θέλουν να βελτιωθούν, που δεν έχουν βαλτώσει και ψάχνονται ακόιμη. Αυτό που χρειάζονται είναι λίγο «πότισμα» και μπόλιασμα με ανάλογες δράσεις.πηγή "Π".