Υπαίθρια έκθεση στα εγέρματα - ΗΧΟΣ ΤΗΣ ΠΕΤΡΑΣ

‘ΗΧΟΣ ΤΗΣ ΠΕΤΡΑΣ’

Υπαίθρια έκθεση στα εγέρματα

Εγκαίνια 10 Αυγούστου στις 21:00

Μεσαιωνικός οικισμός

Ζωγραφική

Τέσσερις νέοι δημιουργοί, απόφοιτοι της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών της Αθήνας, εκθέτουν τέσσερεις διαφορετικές απόψεις με κοινό στοιχείο την ανθρώπινη μορφή, που άλλοτε αναπαρίσταται και άλλοτε υπονοείται.

Στα έργα της Μέρσας Κωνσταντοπούλου, αντικείμενα καθημερινής χρήσης παίρνουν μια ανιμιστική διάσταση, καταλαμβάνουν δυναμικά τον οικείο χώρο και τον μετατρέπουν σε ένα σουρεαλιστικό σκηνικό μέσα στο οποίο υφέρπει η παρουσία (ή η απουσία) του ανθρώπου, που υποδηλώνεται μέσω της σκιάς του.

Οι ανθρώπινες μορφές της Πηνελόπης Μιχαλακοπούλου είναι κορμιά σχεδόν άφυλα, ζωγραφισμένα με ένα νεκρικό λευκό, τα οποία όμως η ζωγράφος καταφέρνει να τα «γεμίσει» με τόσο δυνατά συναισθήματα, ώστε να μας κάνει κοινωνούς του πόνου τους.

Η Νεκταρία Ντόγκα υποκαθιστά την ανθρώπινη παρουσία με τη δράση του ίδιου του ανθρώπινου σώματος πάνω στη ζωγραφική επιφάνεια. Η αδρή υφή των χρωμάτων που χρησιμοποιεί, μας αναγκάζει να ενεργοποιήσουμε όλες μας τις αισθήσεις, κάνοντάς μας να αισθανόμαστε οι ίδιοι δημιουργοί.

Ο Θεόφιλος Κατσιπάνος, μας ταξιδεύει σε κόσμους παράξενους, ονειρικούς, που μας οδηγούν σε μια ανατρεπτική αφήγηση μέσα από τη δυναμική που υποβάλλουν οι συνθέσεις του, αλλά και μέσα από τη διαπραγμάτευση όλης σχεδόν της πορείας της τέχνης από την αναγέννηση και μετά.

Τέλος, ο μαθητής Γιώργος Κουτρουμανίδης απεικονίζει με έναν ιδιαίτερο τρόπο την δική του Καλαμωτή.

Φωτογραφία

Θάλασσα, Φωτογραφική Λέσχη Χίου

Δίπλα Στις Πέτρες. Φωτογραφίες από την Καλαμωτή της Χίου, Γιάννης Κωσταρής

Κουρασμένος τόπος που ενώ παλιότερα ήταν αφημένος στην εντροπία του χρόνου, η τωρινή του πολυεθνική και πολυπολιτισμική κοινωνία κάνει τη σκόνη του λάσπη και ξαναχτίζει τις παλιές πέτρες. Η Καλαμωτή, ένα από τα σημαντικότερα Μαστιχοχώρια, τα τελευταία χρόνια ανακατασκευάζεται δημιουργώντας στα παλιά ερείπια, λιτές κατοικίες με σεβασμό στην ιστορία που κουβαλούν ο χώρος και οι πέτρες του.

Επιστρέφω συνεχώς σ’ αυτό τον τόπο, μεγάλωσα στη φθορά του και τώρα τον παρατηρώ να αναστηλώνεται σιγά σιγά. Περπατώ στα πέτρινα σκεπαστά στενά˙ σφιχτή αρχιτεκτονική δομή, οικονομία του χώρου, χορταριασμένα ερείπια και ακριβώς δίπλα οι κομψές αναπαλαιώσεις, αλλά και τα τούβλα, οι πλίνθοι, οι μαρμάρινες πλάκες και τα αλουμίνια κουφώματα από παλαιότερες ανακατασκευές του ’70 και του ’80 πριν έρθει η αρχαιολογική υπηρεσία και επιβάλλει κανόνες.

Διαβάζω την ιστορία του χωριού, την παλαιότερη και την πρόσφατη, στις επεμβάσεις των ανθρώπων και στη ζωή που τρέχει από μόνη της και την προτιμώ από τη μουσειακή ομορφιά της αρχαιολογικής συντήρησης και την γραφική αναπαραγωγή ενός εξιδανικευμένου παρελθόντος που επίμονα προβάλλεται στις καλοκαιρινές γιορτές, σε ταινίες και λευκώματα.

Οι φωτογραφίες δεν θέλουν να αποδείξουν τίποτα, στέκονται δίπλα στις πέτρες και τις παρατηρούν, καταγράφοντας ίσως, τη σιωπή τους.

"Καλαμωτή - Φωτογραφία με κίνηση", Γιάννης Ζαφείρης

Η περιήγηση μέσα και έξω από τις αυλές της καλαμωτής, το περπάτημα κάτω από τις βότες, μέσα στα σοκάκια του χωριού, η αρχιτεκτονική, η μυρωδιά της μαστίχας και του θυμαριού, αποτελούν λίγα από τα συστατικά μιας πλούσιας εμπειρίας που υπόσχεται να σου αφήσει δυνατές μνήμες.

Έντονη και απόλυτα διακριτή η παρουσία των γενουατών σε κάθε πέτρα, στα κτίσματα, στη συνολική δομή του χωριού. Στοιχεία τόσο επιβλητικά, που –πέραν των άλλων-, σε οδηγούν να καταγράψεις με κάθε τρόπο ένα μέρος του πλούτου της Καλαμωτής.

Η μαγεία της φωτογραφικής στιγμής, της αποτυπωμένης σε χαρτί εικόνας, δύσκολα κατορθώνεται να ξεπεραστεί με άλλο τρόπο. Αυτή ήταν και η μεγαλύτερη πρόκληση για εμένα που προσπάθησα να ενώσω κινηματογραφικά πολλές εικόνες μαζί. Εικόνες παρμένες όπως αυτούσιες παραμένουν από τον 14ο αιώνα έως και σήμερα, από τον «Πύργο του Μισέ Βαρβακά», έως «του Βασιλέ τη γειτονιά» και από «του Μπέη το καντούνι» έως τις δύο εισόδους του μεσαιωνικού χωριού που κάποτε κλείδωναν για να το προστατέψουν από τις ληστρικές επιδρομές των πειρατών.

Οι ίδιες πύλες, σήμερα είναι ανοιχτές και το φιλόξενο κεφαλοχώρι των μαστιχοχωρίων πανέτοιμο να δεχτεί τον επισκέπτη του, ξεδιπλώνοντας μπροστά του πολλά μυστικά και ομορφιές που κατάφεραν να μην κρυφτούν στα βάθη των αιώνων της ύπαρξής του.

Τύπος

Έκθεση του Αρχείου της τοπικής εφημερίδας «Καλαμωτούσικα Νέα» από τους εκδότες της Μιχάλη Κανάριο και Ισίδωρο Φραγκούλη. Μια εφημερίδα που η έκδοσή της ξεκίνησε το 1986 και λειτούργησε ως συνδετικός κρίκος ανάμεσα στους απανταχού της γης Καλαμωτούσους με τη γενέτειρά τους.