"...φείσασθαι των πολιτευομένων.." Όταν ουδείς επεθύμει να γίνει " Βουλευτής " υπό Νικολάου Ιακ. Αμύγδαλου.

                                                Δ Ι Κ Α Ι Ι Κ Α     Ι Σ Τ Ο Ρ Η Μ Α ΤΑ

 Εν όψει τών διά τόν προσεχή Μάιον προγραμματισμένων Εκλογών προς ανάδειξιν  Βουλευτών τού Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου , ως καί αιρετών Αρχόντων τής Τοπικής Αυτοδιοικήσεως , αναμένονται ανακοινώσεις πλήθους υποψηφιοτήτων  δι ' εκάστην τούτων . Αναμένονται επίσης μεγάλαι οικονομικαί εκ μέρους τών υποψηφίων θυσίαι εις  τόν βωμόν τής προεκλογικής προσπαθείας προς
 επιτυχίαν . . .
 Τα προς συμμετοχήν εις την προεκλογικήν άμιλλαν κίνητρα δέν είναι , είς τινας τών περιπτώσεων , άμοιρα οικονομικού αρώματος .  Εις ετέρας περιπτώσεις ελατήριον είναι η  φιλοδοξία . Αλλ' υπάρχουν και περιπτώσεις  καθ' άς τα κίνητρα αναδίδουν , πράγματι , την  ευωδίαν τής ευγενούς καί αφιλοκερδούς  προσφοράς εις τα κοινά , εις τον συνάνθρωπον .
 Αυτή , εν τούτοις , η τάσις και η επιθυμία προς κατάκτησιν αξιωμάτων δέν υπήρξεν απαράβατος και
 ανεξαίρετος κανών εν τη ιστορία τού Πολιτειακού μας Δικαίου : Υπήρξεν εποχή , καθ' ήν οι πολίται
 δ έ ν ε π ε θ ύ μ ο υ ν ν ά  γ ί ν ο υ ν « β ο υ λ ε υ τ α ί » . . . .

 * * *
 Ως γνωστόν , πρόδρομος τής σημερινής Βουλής υπήρξεν η Βυζαντινή Σύγκλητος .
Η Σύγκλητος ήτο υψίστης περιωπής πολιτειακόν Σώμα . Διεδραμάτιζε ρόλον εις την εκλογήν τού Αυτοκράτορος , συμμετείχεν εις την λήψιν αποφάσεων υπ ' αυτού , ενίοτε δε , ήσκει και δικαστικά καθήκοντα .
 Αλλ ' η δικαιοδοσία τής Συγκλήτου ήτο εθνικού επιπέδου : Η εξουσία της αφεώρα ολόκληρον το Κράτος . Πλην , παραλλήλως , ιδίως κατά την Πρώιμον Βυζαντινήν Περίοδον υπήρχον εις τας πόλεις τού Κράτους καί αι
 « Τ ο π ι κ α ί Β ο υ λ α ί ».
 Αι πόλεις απέλαυον βαθμού τινος αυτονομίας :
 Εκάστη τούτων είχε την « Βουλήν » της , τα μέλη τής οποίας εμερίμνων διά τα τ ο π ι κ ά ζητήματα
 τής πόλεως . Όπως είχε λεχθή « η τ ή ς  Β ο υ λ ή ς ι σ χ ύ ς , π ό λ ε ω ς ψ υ χ ή » .
 Ο θεσμός ούτος τής « Τοπικής Βουλής » ήτο αντίστοιχος περίπου τού σημερινού Δημοτικού
Συμβουλίου . Αι θέσεις τών « βουλευτών » ήσαν και εν προκειμένω τιμητικαί . Αλλ ' υπήρχε μία τεραστίων διαστάσεων διαφορά : Το αξίωμα τότε , όχι μόνον υπό ουδεμιάς συνωδεύετο αμοιβής , «αποζημιώσεως»  ,προνομίας , ασυλίας ή ατελείας , αλλά σ υ ν ε π ή γ ε τ ο ο ι κ ο ν ο μ ι κ ά β ά ρ η κ α ί υ π ο χ ρ ε ώ σ ε ι ς διά τούς « Βουλευτάς » .
 Και όσον μεν χρόνον οι πολιτευόμενοι είχον την οικονομικήν ευχέρειαν να φέρουν τα υπέρ τής
πόλεως και των κατοίκων της βάρη ταύτα , η  διακυβέρνησις έβαινεν ομαλώς . Πρόβλημα ανέκυπτεν
 εις περιπτώσεις ανεχείας τών « Βουλευτών » τών πόλεων .
 Τοιαύτη περίπτωσις ενεφανίσθη και περί τα μέσα τού 5ου μετά Χριστόν αιώνος , όταν
 εσημειώθησαν οικονομικοκοινωνικαί μεταβολαί , μέ επίδρασιν εις την Τοπικήν Αυτοδιοίκησιν .
 Την εποχήν εκείνην επεκράτησαν εις τας κοινωνίας τών πόλεων φυγόκεντροι τάσεις .
Οι πλούσιοι ιδιοκτήται γης μετεγκατεστάθησαν εκ τών πόλεων εις την ύπαιθρον . Τοιουτοτρόπως
 εις τας πόλεις εμειώθη ο αριθμός εκείνων οι οποίοι ηδύναντο να ανταποκριθούν εις τας υπέρ
 τού κοινού οικονομικάς υποχρεώσεις ( βάρη ) τού  βουλευτικού λειτουργήματος . Οι λοιποί υπόχρεοι  ευρίσκοντο εν παντελεί αδυναμία προς τούτο .
 Η γενικωτέρα δημιουργηθείσα οικονομική δυσπραγία περιγράφεται διά μελανών χρωμάτων εις επιστολήν αποσταλείσαν υπό Θεοδωρήτου , Επισκόπου Κύρρου ( Συρία ) , εν τω πλαισίω τής ενεργού μερίμνης του υπέρ τού ποιμνίου του . Την επιστολήν απηύθυνε , μεταξύ άλλων , και προς τον Έπαρχον τών Πραιτωρίων , Κωνσταντίνον , τον οποίον παρακαλεί να λυπηθή τόν τε λαόν και τούς άρχοντας :
« Τούτο

 » την υμετέραν μεγαλοφυΐαν

 » αντιβολώ (= παρακαλώ ) :

 » φείσασθαι μεν

 » τών αθλίων σ υ ν τ ε λ ώ ν (=φορολογουμένων)

 » φείσασθαι δε τών τ ρ ι σ α θ λ ί ω ν

 » π ο λ ι τ ε υ ο μ έ ν ω ν (=βουλευτών) ,

 » απαιτουμένων ( = πιεζομένων να καταβάλουν )

 » άπερ εισπράττειν ου δύνανται .

 » Τίς γαρ αγνοεί

 » τής απογραφής τών παρ' ημίν ζυγών

 » τήν βαρύτητα ,

 » δι' ήν πεφεύγασι μεν

 » οι πλείστοι τών κεκτημένων ,

 » απέδρασαν δε οι γηπόνοι ,

 » έρημα δε πολλά τών κτημάτων

 » γεγένηνται . . . »

 * * *
 Απόρροια τής τοιαύτης καταστάσεως υπήρξε το γεγονός ότι οι αστοί , ό χ ι μ ό ν ο ν δ έ ν  ε π ε δ ί ω κ ο ν τ ή ν α ν ά λ η ψ ι ν τ ο ύ  β ο υ λ ε υ τ ι κ ο ύ λ ε ι τ ο υ ρ γ ή μ α τ ο ς , α λ λ '  ε π ε ν ό ο υ ν π ά ν τ α τ ρ ό π ο ν π ρ ο ς α π ο φ υ γ ή ν τ ο υ ή α π α λ λ α γ ή ν α π'  α υ τ ο ύ . Ούτως , επεζήτουν δημοσίαν θέσιν( προς ήν ήτο ασυμβίβαστος η βουλευτική ιδιότης ) ή επέλεγον να μετεγκατασταθούν καί ούτοι εις τήν ύπαιθρον ή προετίμων ακόμη να εργασθούν εις κρατικά εργαστήρια ...
* * *
 Ποίον το δίδαγμα τής « μόνον ουχί φωνήν αφιείσης » Ιστορίας τού Δικαίου από τα βάθη τών αιώνων : Εάν σήμερον δέν αποφασίζεται η εις τους εκ τών αιρετών αρχόντων πασών τών τάξεων , κατηγοριών και βαθμίδων , « έ χ ο τ α ς κ α ί κ α τ έ χ ο ν τ α ς » επιβολή βαρών και υποχρεώσεων υπέρ τού συνόλου τής Κοινωνίας και προς κουφισμόν τών αδυνάτων , είναι όμως αναγκαία , εφικτή και επιβεβλημένη η μεγίστη περικοπή τών πάσης φύσεως αμοιβών , αποδοχών , απολαβών , ατελειών, αποζημιώσεων , και διευκολύνσεων.
 Άλλως , υπό τας σημερινάς συνθήκας , η βάσις τής προς το σύνολον προσφοράς τών αιρετών
αρχόντων παύει να είναι εθελοντική , ως έδει , και καθίσταται «ανταποδοτική » .
 Και ο συνωστισμός τών υποψηφίων , από  μέγας , μεγαλύτερος ! . . .


ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΙΑΚ. ΑΜΥΓΔΑΛΟΣ

 ΕΠ. ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΕΦΕΤΩΝ

 ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

 ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ ΧΡΙΣΤΟΦΙΛΟΠΟΥΛΟΥ:

 ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ , ΤΟΜΟΣ Α ´ ,

 ΣΕΛΙΔΕΣ 122 , 364 ΚΑΙ 365 . _