Η Χίος μας και ειδικότερα η Καλαμωτή,το χωριό του Μιχάλη Μανάρα έγινε φτωχότερο μετά το χαμό του αγαπημένου φίλου που έφυγε από κοντά μας. Ο Μιχάλης Μανάρας βαπτισμένος με τα Ελληνοχριστιανικά ιδεώδη, ήταν ο πραγματικός άνθρωπος με όλη τη σημασία της λέξεως. Ειλικρινής, τίμιος, ηθικός, εργατικός, άριστος οικογενειάρχης και προπάντων πατριώτης αφού από νεαρή ηλικία παίρνει μέρος και μάλιστα με μεγάλη προσφορά σε πολεμικές επιχειρήσεις ενάντια των κατακτητών. Ήταν πάντα γαλήνιος και προσηνής και προφανής ήταν η θέρμη των αισθημάτων του. Λυπήθηκα πολύ όταν πληροφορήθηκα το τέλος του.
Οι Καλαμωτούσοι θα θυμούνται πάντοτε με ευγνωμοσύνη την αξιόλογη και άξια πολλών επαίνων προσφορά του. Με τιμούσε με την φιλία του και τον σεβόμουν για τις αξίες που υπηρετούσε και για το έργο που προσέφερε. Ο Μιχάλης Μανάρας γεννήθηκε στην Καλαμωτή το 1924. Στην Γερμανική κατοχή, σε ηλικία 16 ετών, διέφυγε στην Μέση Ανατολή και κατετάγη στον εκεί Ελληνικό Στρατό με τον βαθμό του έφεδρου δεκανέα. Συμμετείχε σε πολεμικές επιχειρήσεις στην Αφρική και στην Ταξιαρχία του Ρίμινι, στην εκστρατεία κατά της Ιταλίας. Μετά την απελευθέρωση φοίτησε στην Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων. Ονομάσθηκε Ανθυπολοχαγός το έτος 1949. Έλαβε μέρος σε πολεμικές επιχειρήσεις το '46,'48,'49. Φοίτησε, κατά την διάρκεια της σταδιοδρομίας του, στα διάφορα σχολεία του όπλου του και στην Ανωτάτη Σχολή Πολέμου.
Υπηρέτησε σε διάφορες Μονάδες, κυρίως επιτελικές, ανάλογα κάθε φορά του βαθμού του. Προήχθη μέχρι και τον βαθμό του Ταξίαρχου. Τιμήθηκε με τα παρακάτω παράσημα και μετάλλια για τις υπηρεσίες που προσέφερε στην Πατρίδα. Δύο φορές με το μετάλλιο Εξαίρετων πράξεων, τρεις φορές με το Αργυρούν Αριστείον Ανδρείας, μετάλλιο εκστρατείας Αφρικής-Ιταλίας, δυο φορές με τον Πολεμικό Σταυρό Γ΄τάξεως, Αργυρούς Σταυρός του Β΄τάγματος Γεωργίου Α΄, μετάλλιο Στρατιωτικής Αξίας Δ΄τάξεως, Χρυσούς Σταυρός Βασιλικού τάγματος του Φοίνικα, Χρυσούς Σταυρός Βασιλικού τάγματος Γεωργίου Α΄, μετάλλιο Στρατιωτικής Αξίας Γ΄τάξεως και ο Σταυρός των Ταξιαρχών του Βασιλικού Τάγματος του Φοίνικα. Εκοιμήθη στις 17 Ιουλίου 2011 στην Λάρισα.
Η ταφή του έγινε σε κοιμητήριο των Τρικάλων Θεσσαλίας, όπου διαμένει μόνιμα η μονάκριβη θυγατέρα του Κωνσταντίνα,που είναι παντρεμένη με τον Ιατρό Γιάννη Σακελλαρίου και έχει έναν υιό, τον Γιώργο. Ο αείμνηστος Μιχάλης Μανάρας θα είναι πάντα στο προσκήνιο της μνήμης μας.Θα τον θυμόμαστε με αγάπη, συγκίνηση και ευγνωμοσύνη. Στο καλό Μιχάλη Μανάρα, αγνέ άνθρωπε, που τόσα πολλά πρόσφερες στην Πατρίδα σου.
Μιχάλης Κανάριος του Γεωργίου - Έφεδρος Ίλαρχος
Τοπικός Κοινοτικός Σύμβουλος Καλαμωτής
----------------------
Από τον συγχωριανό μας Κώστα Θεοδοσίου λάβαμε μία επιστολή στή μνήμη του Μιχάλη Μανάρα την οποία δημοσιεύουμε.
Τέλος εποχής
Την 17η Ιουλίου, ημέρα Κυριακή, απεβίωσε ο Ταξίαρχος ε.α. Μιχαήλ Κ. Μανάρας. Για συγγενείς και φίλους η απώλεια είναι βαριά. Ειδικότερα για την μικρή κοινωνία της Κώμης, ο θάνατός του σημαίνει ένα τέλος εποχής όπως παρατήρησε παιδικός φίλος μου όταν, δια τηλεφώνου, του γνωστοποίησα το θλιβερό γεγονός.
Ως Στρατιωτικός, ο Μιχαήλ Κ. Μανάρας υπηρέτησε την Πατρίδα σε δύσκολες εποχές, σε πόλεμο και σε ειρήνη.
Ως Χιώτης και Καλαμωτούσης, βοήθησε την ιδιαίτερη πατρίδα του και τους συμπατριώτες του με όλες του τις δυνάμεις, σε όποιο πόστο και αν βρισκόταν.
Ως Πολίτης υπεράσπιζε τα πιστεύω του χωρίς φανατισμό, πάντοτε ήρεμος και διαλλακτικός.
Ειδικότερα αυτοί που τον γνώριζαν καλύτερα και είχαν την τύχη να τον συναναστρέφονται, γίνονταν δέκτες της ιδιαίτερης αρχοντιάς και γοητείας που εξέπεμπε αλλά κυρίως της εξαιρετικής αίσθησης μέτρου που τον διακατείχε. Ένας από αυτούς ήμουν και εγώ μιας και το εξοχικό μου ήταν απέναντι από το δικό του. Μεγαλώνοντας και συζητώντας μαζί του αλλά κυρίως με άλλους, στρατιωτικούς ή πολίτες που τον γνώριζαν, διαπίστωσα ότι ο καλός Κύριος Μιχάλης των παιδικών μου χρόνων, ήταν μια σπουδαία και πολύπλευρη προσωπικότητα, αλλά πάνω από όλα ένας αγνός Πατριώτης, ο οποίος, μαζί με άλλους, πολέμησε για την δική μου ελευθερία. Τέτοιοι άνδρες πλέον σπανίζουν. Ειδικά με τις παρούσες συνθήκες που βιώνουμε ως Έλληνες, η απώλεια ενός τέτοιου άνδρα γίνεται δυσαναπλήρωτη.
Ας είναι η μνήμη του αιώνια και το παράδειγμα του μέτρου και της τιμιότητάς του ζωντανό.
Με τιμή
Κωνσταντίνος Θεοδοσίου - Έφεδρος Ίλαρχος
Πρόεδρος του Συλλόγου «Φίλοι της Κώμης»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου