Ψάχνοντας το αρχείο των «Μαστιχοχωρούσικων Νέων», βρήκα μια ανάρτηση που είχα κάνει, σε μία πρόταση του Γιάννη Περαντάκου από την Καλαμωτή, στέλλοντας μια επιστολή στις 20 Μαρτίου 2011 στον τότε Αντιπεριφερειάρχη Χίου, με θέμα την επικινδυνότητα του δρόμου Καλαμωτής –Κώμης στη θέση Πορός.Πάντοτε ανήσυχος ο ακούραστος τότε Πρόεδρος του Συνεταιρισμού Καλαμωτής Ιωάννης Περαντάκος, εκτός από τα καθήκοντα του Προέδρου είχε μεγάλο ενδιαφέρον και για τα κοινά του χωριού.
Πιστεύουμε ο σημερινός Αντιπεριφερειάρχης Παντελής Βρουλής διαβάζοντας την ανάρτηση θα προβεί μετά από 14 χρόνια στην κατασκευή του δρόμου προς αποφυγή νέων ατυχημάτων. H επιστολή του Γιάννη Περαντάκου
Καλαμωτή, 20 Μαρτίου 2011
Προς τον κύριο Αντιπεριφερειάρχη Χίου Κωνσταντίνο Γανιάρη.
Επί τη ευκαιρία των νέων σας καθηκόντων στην Περιφέρεια και αφού σας ευχηθώ πολλή δύναμη, αν και εμείς είμαστε σίγουροι ότι θα πετύχετε παίρνοντας παράδειγμα από την επιτυχή σας πορεία στην Ένωση Μαστιχοπαραγωγών Χίου.
Προ ολίγων ημερών έμαθα ότι ο δρόμος της Κώμης ανήκει διοικητικά στην Περιφέρεια και επειδή έχω ασχοληθεί με μία πρόταση που είχα ξανά-συζητήσει θα ήθελα να σας ενημερώσω και ο ίδιος στο γραφείο σας.
Ανεβαίνοντας από Κώμη προς το χωριό και φτάνοντας στον Πορό – ακριβώς εκεί που δουλεύει το καλοκαίρι η αλωνιστική, εκεί υπάρχει μια τσικουδιά. Στο βόρειο μέρος του δένδρου υπάρχει ένας αγροτικός δρόμος που με την διάνοιξη του θα αποφευχθούν πιθανά ατυχήματα διότι στις στροφές στον Πορό έχουν συμβεί αρκετά ατυχήματα.
Είναι μια πρόταση της Καλαμωτής, αλλά αφορά όλη την Χίο και όχι μόνο. Εμείς πάντως ως Συνεταιρισμός θα σας ευγνωμονούμε για την προσπάθειά σας αυτή για να δουν οι νέοι μας καλύτερες ημέρες και για να ταξιδεύουν προς την Κώμη με ασφάλεια.
Με τιμή
Ιωάννης Περαντάκος
Ο Γιάννης Πειραντάκος γεννήθηκε στην Καλαμωτή στις 15 Φεβρουαρίου 1929. Ήταν ο πρωτότοκος γιος του Κωνσταντίνου Πειραντάκου και της Κυριακής, είχε αδελφό τον Αγγελο – Βενιζέλο Πειραντάκο που απεβίωσε το 2003.
Μεγάλωσε στην Καλαμωτή και τελείωσε το Δημοτικό Σχολείο του χωριού, ενώ κατάφερε να τελειώσει μόνο τις δύο πρώτες τάξεις του Γυμνασίου στην Χίο καθόσον οι γονείς του δεν είχαν την οικονομική δυνατότητα να στηρίξουν τη φοίτηση του, αν και εκείνος το ήθελε πολύ.
Από μικρός μπήκε στο στίβο της χειρωνακτικής εργασίας, τόσο στην οικοδομή, όσο και στις αγροτικές εργασίες, σε αυτό που διακρίθηκε και άφησε το δικό του στίγμα και καμαρώνει σήμερα είναι τα δημιουργήματα του στα μωσαϊκά, στηρίζοντας την πατρική του οικογένεια αρχικά, αλλά και την οικογένεια που απέκτησε με την Μαρίκα θυγατέρα του Ιωάννη Κοτζαμιχάλη, με την οποία απέκτησε δύο κόρες την Κυριακή και τη Σέβη, οι οποίες του χάρισαν τρία εγγόνια.
Η αγάπη του για το καλό και την πρόοδο του χωριού του, οι προβληματισμοί του και οι ανησυχίες του για την πολιτική, οι ευαισθησίες του για τα προβλήματα των συγχωριανών του, η βούληση του να συμμετέχει εθελοντικά στην κοινωνική και πολιτιστική ζωή του τόπου του τον κατέστησαν ενεργό μέλος της τοπικής κοινωνίας της Καλαμωτής για πολλά χρόνια.
Από το έτος 1973 μέχρι το έτος 1976 συμμετείχε ως μέλος της Σχολικής Εφορίας του Δημοτικού Σχολείου Καλαμωτής. Από το 1976 έως το 1978 διετέλεσε Πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του Γυμνασίου – Λυκείου Καλαμωτής και επί της θητείας του ανασυστάθηκε η Φιλαρμονική του Σχολείου στην οποία θήτευσαν πολλά παιδιά τα επόμενα χρόνια και έγινε εγκατάσταση θέρμανσης σε όλες τις αίθουσες διδασκαλίας. Από το 1976 έως το 1979 εξελέγη από τους μαστιχοπαραγωγούς
Πρόεδρος του Συνεταιρισμού Μαστιχοπαραγωγών Καλαμωτής, στην ίδια θέση δε, επανεκλέχθηκε το έτος 1997 και διετέλεσε Πρόεδρος του Συνεταιρισμού Καλαμωτής μέχρι το 2011, με πλούσιες δράσεις υπέρ των μαστιχοπαραγωγών, όπως την σύσταση συνεργείου μαστιχιού στην αίθουσα του Συνεταιρισμού Καλαμωτής, στο οποίο εργάστηκαν δεκάδες γυναίκες από την Καλαμωτή και τα γύρω χωριά, τη διανομή δωρεάν λιπασμάτων στους παραγωγούς και την επιμέλεια για την κατασκευή και εγκατάσταση της προτομής του ευεργέτη Μικέ Γρηγοριάδη, που φιλοτέχνησε η αείμνηστη γλύπτρια Μαίρη Παπακωνσταντίνου στην πλατεία της Καλαμωτής . Την προσφορά του αναγνώρισε τιμώντας τον η Ένωση Μαστιχοπαραγωγών Χίου, στα εγκαίνια του Μουσείου Μαστίχας τον Ιούνιο του 2016.
Από το 1992 έως το 1995 συμμετείχε στην Επιτροπή της εκκλησίας του χωριού της Αγίας Παρασκευής. Από το 1986 έως το 1989 διετέλεσε Κοινοτικός Σύμβουλος με Πρόεδρο της Κοινότητας Καλαμωτής τον αείμνηστο Κων/νο Μαΐστρο και από το 1989 έως το 1990 Δημοτικός Σύμβουλος στο πρώτο Δημοτικό Συμβούλιο του τότε νεοσύστατου Καποδιστριακού ΔήμουΜαστιχοχωρίων. Επί Δημαρχίας Ευάγγελου Ατσάλη το έτος 2002 και επειδή η Καλαμωτή δεν συμμετείχε με εκλεγμένους δημοτικούς συμβούλους στο Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Μαστιχοχωρίων, του ανατέθηκε από τον Δήμαρχο η επίβλεψη και υλοποίηση της κατασκευής των δύο δεξαμενών ύδρευσης και άρδευσης, των 200 κυβικών η κάθε μία, στηνπεριοχή του Αγρελωπού, οι οποίες τροφοδοτούν ακόμη και σήμερα με νερό την Καλαμωτή, την Κώμη και τον Λιλικά.
Ηταν ιδρυτικό μέλος του Προοδευτικού Ομίλου Καλαμωτής και συμμετείχε επί πολλά έτη στο Διοικητικό του Συμβούλιο, συμμετείχε ενεργά σε όλες τις πολιτιστικές δράσεις του χωριού, σε χορευτικά ή θεατρικά δρώμενα, στην αναπαράσταση του Καλαμωτούσικου Γάμου, έχοντας γνώση της ιστορίας, των εθίμων και της λαογραφίας του χωριού, την οποία με κάθε τρόπο προσπαθεί να μεταδώσει στις νεώτερες γενιές με τις αφηγήσεις του. Απο νεαρή ηλικία γράφει στίχους και ποιήματα, εμπνεόμενος είτε από την καθημερινή ζωή του χωριού (στιχάκια για τον δετό, αμανέδες για γάμους κλπ), είτε εμπνεόμενος από την ιστορία κάποιων προσώπων, όπως οι ευεργέτες Μικές Γρηγοριάδης και Κωνσταντίνος Βαμβακάς.
