Φεύγει το 2017 δίχως την συναισθηματική φόρτιση που νιώθαμε τα περασμένα χρόνια. Ούτε έχουμε ψυχική διάθεση να κοιτάξουμε πίσω, να κάνουμε ένα απολογισμό όσων ζήσαμε την χρονιά που πέρασε. Θέλουμε να φύγει και να μην «ξαναγυρίσει» και δυστυχώς δεν προσδοκούμε ότι έρχεται κάτι καλύτερο.
Η απουσία ελπίδας, η έλλειψη σιγουριάς σε ό,τι οφείλει να εγγυάται η έννοια «κράτος», προοιωνίζει με βεβαιότητα την διάρρηξη όποιας συνεκτικής ουσίας συγκρατεί συμπαγείς τους δεσμούς πολιτών και κρατικής οντότητας σε μια χώρα.
Έχει κλονισθεί σε επικίνδυνο βαθμό η «πίστη» ότι στην χώρα μας υπάρχει «Κράτος» δικαίου, οργανωμένη οντότητα άσκησης εξουσίας με επιδίωξη ευημερίας και ασφάλειας υπέρ του συνόλου.
Αποτελεί πεποίθηση ότι υφίσταται «γενικευμένη επίθεση» των κυβερνήσεων στον πολίτη.
Γκρέμισαν σε λίγα μόνο χρόνια μια-μια όλες τις γωνιακές πέτρες που «σταύρωναν» το δέσιμο του τείχους ασφαλείας της ατομικής και συλλογικής ζωής μας.
Καταθλιπτική η «μοναξιά» μας σήμερα, μοναξιά που απομονώνει, αδυνατίζει και αφήνει κενά. Επικίνδυνα κενά που εύκολα «μαυρίζουν». Κατέρρευσε η συλλογική μας αυτοπεποίθηση.
Υπάρχει το «κράτος» για τις κυβερνήσεις ή οι κυβερνήσεις για το κράτος; Τι απαντά, τι αισθάνεται ο σημερινός μέσος Έλληνας σε αυτή την ερώτηση;
Ηττηθήκαμε ως πολίτες και το 2017 σε όλα τα μέτωπα που άλλοτε συνέθεταν μια ανεκτή, ανθρώπινη καθημερινότητα.
Επιπρόσθετα κληρονομούμε στο 2018 κυοφορούμενες βιαστικές αποφάσεις στα Ελληνοτουρκικά, το Σκοπιανό κλπ με ενδεχόμενο δυσμενών προεκτάσεων στο μέλλον.
Ναι να ευχηθούμε πολλά για το νέο έτος, δεν επαρκούν όμως μόνο οι ευχές. Επιβάλλεται να κατανοήσουμε ότι δεν είμαστε το «άπαν» στο σύμπαν, ότι αυτό θα συνεχίσει να υπάρχει και χωρίς τους σύγχρονους Έλληνες. Ότι και τα καλά και τα κακά από εμάς προέρχονται, ίσως τότε οι ευχές μας για ένα καλύτερο και ευτυχέστερο μέλλον ικανοποιηθούν.
Βγαίνει όμως αυθόρμητα από την ψυχή μου: καλή, ανακουφιστική και ευλογημένη χρονιά.
Υποναύαρχος (ε.α.) Λ.Σ
Σταύρος Γ. Μιχαηλίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου