Ιωάννης Τάτσης. Μνήμη αγαθού Θεολόγου και Εκπαιδευτικού.Του Γεωργίου Φωτ. Παπαδόπουλου.Κήρυκα του Θείου Λόγου.

            Προχθές, 7 Ιανουαρίου, η Αγία μας Εκκλησία εόρτασε την ιερά σύναξη του Αγίου Ιωάννου του Προφήτου, Προδρόμου και Βαπτιστού του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.

            Πανηγύριζε δε ο ομώνυμος Ιερός Ναός του Αγίου Ιωάννου (νεκροταφειακός), στην περιοχή Στρατώνων. Της πανηγυρικής Θείας Λειτουργίας προεξήρχε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Μάρκος.

            Την ημέρα αυτή, συμπροσευχόμενοι όντες, ήλθαν στη μνήμη μας πολλές σκέψεις. Διότι ο Ναός αυτός, ακριβώς επειδή είναι πλησίον του το κεντρικό νεκροταφείο της πόλης μας, έχει συνδεθεί συναισθηματικά με τους περισσοτέρους εξ όσων έχουν κηδεύσει εκεί οικογενειακά ή άλλα προσφιλή τους πρόσωπα.

            Όμως, τη συγκεκριμένη ημέρα στη δική μου σκέψη ήλθε η μορφή ενός αγνού κοινωνικού σκαπανέα, του αειμνήστου καθηγητού θεολόγου και γυμνασιάρχη, Γιάννη Τάτση. Ο αείμνηστος θεολόγος αυτός κατοικούσε στην ενορία του Αγίου Ιωάννου και κήρυττε ανελλιπώς τον θείο λόγο εκεί κατά τις Κυριακές και τις μεγάλες εορτές. Τον θυμάμαι από μικρό παιδί, όποτε πήγαινα στον Ναό του Αγ. Ιωάννη, και ιδιαίτερα την ημέρα εκείνη της πανηγύρεώς του, να φορά το ράσο του Κήρυκα του Θείου Λόγου και να μιλά για τον Χριστό, τον Αγ. Ιωάννη, να μεταδίδει τα νάματα της Ορθοδοξίας στους ευλαβείς ενορίτες και τους προσκυνητές. Την ημέρα εκείνη έχαιρε ακόμη περισσότερο διότι ήταν και η ονομαστική του εορτή.

Πόσοι χριστιανοί πληροφορήθηκαν τα της πίστεώς μας από το στόμα ή τη γραφίδα του ! Διατηρώ στο αρχείο μου τα υπέροχα κείμενά του, που δημοσίευε στον τοπικό τύπο (και ιδιαίτερα στον ΄΄Χιακό Λαό΄΄ και την ΄΄Πρόοδο΄΄). Αλλά και πόσοι μαθητές, επί δεκαετίες, βρήκαν στήριξη στους κάθε είδους προβληματισμούς τους. Ήταν ιδιαίτερα κατατοπιστικός και στα των αιρέσεων.

Ομογάλακτος των Βικεντίου Σαμιωτάκη και Στεφάνου Σκαλιστή, επίσης θεολόγων, που καθένας τους προσέφερε ότι καλύτερο μπορούσε από τη δική του σκοπιά (κάποια στιγμή πρέπει να γίνει μια ημερίδα, με λατρευτικό –αρχικά– και στη συνέχεια φιλολογικό περιεχόμενο, να μνημονευθούν εισέτι και τιμηθούν οι εκλιπόντες θεολόγοι, κληρικοί και λαϊκοί, που υπηρέτησαν στον τόπο μας).

Έβλεπα, μικρό παιδί εγώ-του δημοτικού σχολείου, τον κυρ Γιάννη Τάτση και τον κυρ Ευάγγελο Αλιβάνογλου και εμπνεόμουν. Επί χρόνια μελετούσα και μελετώ τα της πίστεως. Θυμάμαι τον Μητροπολίτη μας κυρό Διονύσιο και τη συνεργασία που είχε μαζί του. Και έβλεπα σαν απατηλό όνειρο το να αξιωθώ κι εγώ να φθάσω σε σημείο να μιλώ στους Ι. Ναούς. <<Τω δε αμαρτωλώ είπεν ο Θεός: Ίνα τι συ εκδιηγίη τα δικαιώματά μου και αναλαμβάνεις την διαθήκην μου επί του στόματός σου ?>> (στον αμαρτωλό είπε ο Θεός: Πως εσύ τολμάς να πιάνεις στο στόμα σου τα δικαιώματα Μου και τον θείο Νόμο ?). Αλλά, εφαρμόζοντας το του Αποστόλου Παύλου <<ουαί μοι εάν μη ευαγγελίζομαι>> (αλλοίμονό μου εάν δεν κηρύττω τον Χριστό), παίρνω θάρρος και προσπαθώ, με τη βοήθεια του Θεού, να μεταδώσω σε ολοένα και περισσοτέρους το μεγαλείο, την αλήθεια και τη σωτηρία που ΜΟΝΟ Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ χαρίζει, δια της πίστεως.

Πέρασαν από τότε σχεδόν είκοσι πέντε χρόνια.

Φέτος συμπληρώνονται δέκα χρόνια από τότε που ο αείμνηστος θεολόγος Ιωάννης Τάτσης πορεύθηκε στους ουρανούς.

Για μια ακόμη φορά τον θυμηθήκαμε προχθές στον Αγ. Ιωάννη Πρόδρομο και τον μακαρίσαμε.

Ας είναι η μνήμη του αιωνία.-