Μια νέα οικογένεια εγκαταστάθηκε μόνιμα στα Μεστά

Η Ειρηάννα Καλίκα είναι από  τους νέους ανθρώπους που έκαναν στροφή στη ζωή τους κι επέ-
στρεψαν στα πάτρια εδάφη και στο χωριό, τα Μεστά, αφήνοντας πίσω τη ζωή στην Αθήνα
Το 2009 με τον σύζυγο να απασχολείται σε δική του επιχείρηση σιδηροκατασκευών παντός τύπου,
ένιωσαν από νωρίς τα σημάδια της κρίσης στο κλεινόν άστυ. Η απόφαση ήταν δύσκολη, αφού στην Αθήνα υπήρχε και το πατρικό σπίτι, ενώ στα Μεστά δεν υπήρχε στέγη. Το δέλεαρ της εξασφάλισης εργασίας και για τους δυο τους επέτρεψε να κάνουν το βήμα χωρίς να το έχουν μετανιώσει μέχρι στιγμής.

Η επιστροφή

Για την Ειρηάννα η ζωή στο χωριό δεν ήταν άγνωστη. Είχε περάσει κάποια από τα παιδικά της χρόνια
στα Μεστά, χειμώνα και καλοκαίρι. Ο σύζυγος της, Σταμάτης Κούβας, ήταν εκείνος που δεν είχε ξαναζήσει την εμπειρία. Με ρίζες από την Κρήτη και μεγαλωμένος στην Αθήνα ξαφνικά βρέθηκε με μια ολόκληρη οικογένεια να προσπαθεί να ξαναστήσει τη ζωή του σε ένα Καστροχώρι της Χίου. .«Ήρθαμε για το Πάσχα και τελικά μείναμε. Ο μικρός ήταν 8 μηνών και η Ειρήνη τριών χρονών. Κάθε αρχή και δύσκολη λένε αλλά για μας η προσαρμογή ήταν εύκολη.Ήξερα τον κόσμο, με ήξεραν κι εκείνοι, γιατί στην επαρχία είναι δύσκολο να δεχτούν κάποιον καινούργιο. Τον άντρα μου τον συμπάθησαν αμέσως πάρα πολύ, μπήκαμε κατευθείαν σε δουλειές και δεν είχαμε και πολύ χρόνο να σκεφτούμε. Τα παιδιά χαίρονται τη ζωή σε ένα μέρος που με ελευθερία, μας ήρθαν όλα καλά. Όταν έχεις οικογένεια κοιτάς το καλό των παιδιών. Στην Αθήνα με την εγκληματικότητα δεν είσαι ασφαλής. Εδώ πέρα όλα είναι καλύτερα», ισχυρίζονται.
Ο Σταμάτης εγκλιματίστηκε αμέσως. Το καλοκαίρι άλλωστε το χωριό είναι γεμάτο ζωή και κόσμο, όπως είχε συνηθίσει στην Αθήνα. Το χειμώνα όμως τα πράγματα είναι δύσκολα. «Το χειμώνα υπάρχει μοναξιά. Δεν έχει, κόσμο, δεν έχει επιλογές κι αυτό σε δυσκολεύει. Δεν είναι εύκολη η ζωή στην περιφέρεια», λέει στον «π», χωρίς να κρύβει ότι υπάρχουν στιγμές που σκέφτεται να...ξαναφύγει.

Η δουλειά

Τη θερινή σεζόν η Ειρηάννα εργάζεται σε κατάστημα πώλησης παγωτών στην πλατεία και όλο τον χρόνο, επίσης στην πλατεία, ο Σταμάτης δουλεύει στο cafe-bar.
Τα πρώτα χρόνια ήταν καλύτερα ,υπήρχε δουλειά για περισσότερο διάστημα. Το καλοκαίρι που πέρασε από πλευράς τουριστικής κίνησης ήταν το χειρότερο, ισχυρίζεται η Ειρηάννα. «Όταν ήρθαμε υπήρχαν δουλειές. Τώρα θέλει να επιστρέψει και ο αδερφός μου που έχει μείνει άνεργος στην Αθήνα και δεν μπορούμε να του βρούμε δουλειά. Επίσης τώρα έχουν αρχίσει και φεύγουν πάλι για Αθήνα ή Αμερική οι νέοι του χωριού και τον χειμώνα γενικότερα οι περισσότεροι είναι στην πόλη».Αυτή την περίοδο η Ειρηάννα απασχολείται για μικρό χρονικό διάστημα στις ιχθυοκαλλιέργειες που δραστηριοποιούνται στη περιοχή. «Εμβολιάζουμε τα ψάρια.Είναι δύσκολη δουλειά αλλά μου αρέσει. Μακάρι να είχε περισσότερη διάρκεια», λέει. Την προηγούμενη χρονιά η τουριστική σεζόν και η κίνηση στο κατάστημα με τα παγωτά που απασχολείται ως εποχικός υπάλληλος είχε συρρικνωθεί κι είχε περιοριστεί στους δυο μήνες περίπου ενώ τα προηγούμενα χρόνια η σεζόν άνοιγε το Πάσχα κι έκλεινε τον Οκτώβριο. «Εκεί που η σεζόν ξεκινούσε αρχή καλοκαιριού τώρα έφτασε να ξεκινά από τον Ιούλιο», αναφέρει.

Το σχολείο

Σημαντικό για τους γονείς είναι πάντα το σχολείο των παιδιών. Η Ειρηάννα είναι ευχαριστημένη
από το σχολείο στο Πυργί. Ο Αλέξανδρος πηγαίνει νήπιο και η Ειρήνη στη Β’ Τάξη του Δημοτικού. «Και στο σχολείο είμαστε μια χαρά. Είναι καλό γιατί βλέπουν τα παιδιά ως μονάδες.Βλέπουν τις ανάγκες κάθε παιδιού μεμονωμένα. Στην Αθήνα χάνεσαι στη μάζα».

Η μοναξιά

Η μοναξιά, η ησυχία και η απόσταση του χωριού από την πόλη, ειδικά το χειμώνα που δεν έχει
κόσμο, είναι από τα «τρωτά» σημεία της μόνιμης διαμονής στα Μεστά. «Θα ήθελα να υπάρχουν
περισσότερες επιλογές. Θέλω να πάω το παιδί μου σε μια εξωσχολική δραστηριότητα και όλα είναι μακριά. Θα ήθελα να υπάρχει κάτι εδώ και το παλεύουμε τώρα μέσα από το Σύλλογο. Θα ήθελα να ήταν πιο μικρή η απόσταση από την πόλη και να είχε περισσότερο κόσμο».

Αυτή η οικογένεια δεν είναι η μόνη που τόλμησε. Δεκάδες νέοι έχουν πάρει το δρόμο της επιστροφής κι άλλοι τόσοι όμως, απογοητευμένοι, αποφασίζουν να φύγουν από το νησί. Όσο οι πολιτικές που ακολουθούνται είναι ατέρμονες, χωρίς προοπτική ανάπτυξης, αυτοί οι νέοι, που αποτελούν και την κινητήριο δύναμη του τόπου μας, θα απογοητεύονται, παίρνοντας και πάλι με μια βαλίτσα στο χέρι το δρόμο για τις μεγάλες πόλεις. Α.Κ.Πηγή Πολίτης.